۱۳۹۱-۹-۲۶، ۰۴:۰۱ عصر
زلزله گاه مي تواند خسارات عظيمي در زندگي بشر به بار آورد از جمله، مختل كردن شبكه هاي ارتباطي كه امكان نجات زلزله زدگان به ويژه در 72 ساعت اوليه را با مشكل جدي روبه رو ميسازد. امروزه به وجود آمدن اين وضعيت خطرناك به دنبال كم عرض بودن راه ها، دور بودن از مراكز خدماتي و درماني و قرارگيري در منطقه اي با زلزله خيزي بالا، نتيجة گسترش كالبدي و افزايش تراكم شهرهاي بزرگ است كه منجر به از بين رفتن كارايي شبكه هاي ارتباطي، حجم بالاي تلفات انساني و خسارت هاي مالي مي شود.
منطقه شش شهر تهران با حدود 220 هزار نفر جمعيت درسال 1385 و 20 كيلومتر مربع مساحت، يكي از مهم ترين مناطق شهر تهران به شمار مي آيد. تمركز نهادهايي نظير وزارتخانه ها، سفارتخانه ها، مؤسسات آموزش عالي، مراكز درماني و بيمارستان هاي عمومي، شركت هاي بزرگ اقتصادي و غيره بيانگر اهميت بالاي اين منطقه از ديدگاه شهري و كشوري است. اين موضوع به نوبه خود توجه به مسايل مديريت بحران و حوادث در اين محدوده را ضروري مي سازد در اين پژوهش با استفاده از مواردي چون دسترسي به مراكز درماني، رابطه بين عرض خيابان و ارتفاع ساختمان ها، تراكم ساختماني و جمعيتي، کاربری زمین، PGA منطقه و كيفيت ابنيه از طريق مدل هاي مختلف تلفيق اطلاعات و نقشه ها كه براساس مدل تحليل سلسله مراتبي معكوس تركيب شده ، ميزان آسيب پذيري شبكه هاي ارتباطي منطقه شش در مقابل زلزله مشخص شده است. نتايج پژوهش نشان مي دهد كه بدنه خيابان هايي با تراكم ساختماني و جمعيتي بالا، كيفيت ابنيه پايين، فاصله زياد تا مراكز امدادي نسبت به ساير قطعه ها و درجه محصوريت بيشتر، از ميزان آسيب پذيري بالايي برخوردار بوده تا حدي كه به عنوان بخش هاي آسيب پذير شناخته مي شود كه با حركت از سمت شمال منطقه به طرف جنوب به اين ميزان افزوده مي شود. در مقابل بزرگراه ها و خيابان هاي با عرض بيشتر و تراكم ساختماني و جمعيتي كمتر از آسيب پذيري كمتري برخوردار است.
کلمات کلیدی: آسيب پذيري، زلزله، شبكه هاي ارتباطي، تحليل سلسله مراتبي معكوس، GIS
نویسندگان: اسماعیل شیعه، کیومرث حبیبی، کمال ترابی
منطقه شش شهر تهران با حدود 220 هزار نفر جمعيت درسال 1385 و 20 كيلومتر مربع مساحت، يكي از مهم ترين مناطق شهر تهران به شمار مي آيد. تمركز نهادهايي نظير وزارتخانه ها، سفارتخانه ها، مؤسسات آموزش عالي، مراكز درماني و بيمارستان هاي عمومي، شركت هاي بزرگ اقتصادي و غيره بيانگر اهميت بالاي اين منطقه از ديدگاه شهري و كشوري است. اين موضوع به نوبه خود توجه به مسايل مديريت بحران و حوادث در اين محدوده را ضروري مي سازد در اين پژوهش با استفاده از مواردي چون دسترسي به مراكز درماني، رابطه بين عرض خيابان و ارتفاع ساختمان ها، تراكم ساختماني و جمعيتي، کاربری زمین، PGA منطقه و كيفيت ابنيه از طريق مدل هاي مختلف تلفيق اطلاعات و نقشه ها كه براساس مدل تحليل سلسله مراتبي معكوس تركيب شده ، ميزان آسيب پذيري شبكه هاي ارتباطي منطقه شش در مقابل زلزله مشخص شده است. نتايج پژوهش نشان مي دهد كه بدنه خيابان هايي با تراكم ساختماني و جمعيتي بالا، كيفيت ابنيه پايين، فاصله زياد تا مراكز امدادي نسبت به ساير قطعه ها و درجه محصوريت بيشتر، از ميزان آسيب پذيري بالايي برخوردار بوده تا حدي كه به عنوان بخش هاي آسيب پذير شناخته مي شود كه با حركت از سمت شمال منطقه به طرف جنوب به اين ميزان افزوده مي شود. در مقابل بزرگراه ها و خيابان هاي با عرض بيشتر و تراكم ساختماني و جمعيتي كمتر از آسيب پذيري كمتري برخوردار است.
کلمات کلیدی: آسيب پذيري، زلزله، شبكه هاي ارتباطي، تحليل سلسله مراتبي معكوس، GIS
نویسندگان: اسماعیل شیعه، کیومرث حبیبی، کمال ترابی
برهوتشان را آباد می کنیم...باشد تا شهر درونمان آرام گیرد!!
