باغ در مفهوم باغ

چکیده: عشق به زندگی و طبیعت ریشه های عمیقی در تاریخ و فرهنگ مردم ایران زمین دارد.
مفاهیم عقیدتی و رفتاری در هسته های این تمدن نشان می دهد که انسان برای زندگی با طبیعت به ویژه طبیعتی سرسبز تلاشی دایم داشته است. در اقلیم اکثر گستره های ایران زمین، سرسبزی به خودی خود در اختیار انسان نیست لکن عناصر تشکیل دهنده این سرسبزی یعنی آب، هوا، خاک و خورشید (آتش) این چهار عناصر مقدس حیات (در افکار ایرانی) حضور دارند و نیازمند به فکر، تصمیم و اقدام انسان هستند تا در شرایط معینی تواماً آفریننده سرسبزی باشند.

زمین های بایر، کوهستان ها و صحراهای خشک شیفتگی خاصی برای ساکنین این مرز و بوم نسبت به طبیعتی جاندار که در حوزه های محدود حیات می یابند، به وجود می آورد.
در دشت ها و کوهستان های خشک و بسیار وسیع به دره های سرسبز و خرم و یا چشمه ساری حیات آفرین برخورد می شود که در گسترده ای بسیار محدود، کیفیت والایی را در برابر دامنه های وسیع از طبیعت خام ارایه کرده است.
رابطه میان کیفیت و کمیت یعنی رابطه میان محدودیت و والائیت در تفکر مردم این سرزمین تحت تاثیر جو محیطی خود جایگاه ویژه دارد.
تحت تاثیر همین جو محیطی انسان آموخته است که عناصر چهارگانه مقدس به مثابه عناصری محدود در ترکیب های روشن، به آفرینش متنوع ولایزالی دست یافته اند. بنابر این تفکر فلسفی علاوه به تقابل میان محدودیت و لایزال بودن نیز مجهز می گردد، آفرینندگان باغ با شناخت دقیق از اجزای طبیعی و مجموعه کیفیت ها و روابط آنها با به کارگیری عناصر مادی موفق به ایجاد فضایی معنوی می گردند. انسان در این فضای آرام و پر مضمون که خود خالق آن است جزیی از آن نیز می شود و به مکاشفانه رازها و حقایق می پردازد.

دریافت متن کامل مقاله [ دریافت فایل ]