مناسب سازی محیط شهری برای عابر پیاده

چکیده:نقش عابر پیاده در طراحی شهری نقش بسیار مهم و اساسی است كه متاسفانه دربسیاری نقاط دنیا از جمله درایران به فراموشی سپرده شده است.
ما دراغلب موارد خیابانها و فضاهایی راطراحی میكنیم كه الویت رابه عبوروسایل نقیه داده است و بنابراین برای انسانهایی كه ازاین فضاها استفاده میكنند شهریامكانی را میسازیم خطرناك، بدون احساس امنیت و خودمانی بودن در هنگام حضور در فضاهای شهری آن.
اتومبیلها روز به روز حاكمیت خود را بر شهر بیشتر میكنند و به دنبال آن نقش وحضور عابرپیاده در فضاهای شهری كمرنگ تر میشود. نتیجه این عمل ساختن شهرها با خصوصیات انسانی پایین است،فضاها فاقد حس هویت وصمیمیت هستند و انسان به فردی غریبه در فضاهای شهری تبدیل می شود.
یكی دیگر از پیامدهای منفی آن عدم امكان حضور افراد ناتوان و كم توان در فضاهای شهری است ، در واقع با ایجاد فضاهای غیر ایمن و مخاطره آمیز سالمندان و معلولان و خردسالان امكان استفاده از این نوع فضاها را نخواهند داشت كه این به نوع خود نقص بزرگی در عملكرد یك محیط شهری به شمار می رود .
طراح شهری به عنوان سازمان دهنده به این عوامل باید به راهكارهای در این رابطه بیاندیشد تا فضاهای شهری خاصیت انسانی تری پیدا كند و در نتیجه محیطی امن تر و قابل قبول تر برای زیست انسان ایجاد گردد.
اكنون در بعضی از نقاط جهان عابرپیاده و پیاده گرایی الویت اول را در هنگام طراحی شهری و سیاست گذاریهای مربوط به آن دارد در واقع با تجربه به این قضیه رسیده اند كه عابرپیاده گرایی سبب ارتقاء و بهبود محیط آن منطقه شهری یا مجتمع زیستی می گردد .
در این مقاله سعی میشود كه با بررسی این موضوع پس از بررسی تئوریها و فلسفه های صاحبنظران و همچنین مروری بر استانداردهای كنونی در مورد عابرپیاده و فضای مخصوص آن به ارائه راهكارهایی در این خصوص بپردازیم.

متن کامل مقاله [ دریافت فایل ]

با تشکر فراوان در جایی دیگر عنوان کردم متاسفانه در شهرهای ما وضعیت پیاده روها اصلا جالب نیست چون در گذشته برنامه ریزی درست نشده است اکنون دچار مشکلات فراوانی هستیم به طوری که نابسامانی پیاده رو و منظر بد آن باعث نابهنجاریهای اجتماعی می شود