۱۳۹۱-۱۰-۲۹، ۱۲:۲۶ عصر
بعد از کشمکش های موافقان و مخالفان جداسازی ری از تهران، بالاخرهشهردار ری تعیین شد، اما باید دید تغییر سرنوشت ری به کجا میانجامد و آیا این نسخه منفعتی برای مردم دارد یا خیر.
به گزارش پارس به نقل از تسنیم، از سال 1387 بود که زمزمههای جدایی ری از تهران در محافل خبری شنیده شد؛ این طرح در دولت، موافقان و میان مسئولان مدیریت شهری مخالفان سر سختی داشت. با انتشار هر خبری از سوی دولت, بازار اظهار نظرها درباره این موضوع داغ میشد و رسانهها با مصاحبهها و گزارشهای گاه و بیگاه و از زوایای مختلف به این موضوع میپرداختند اما با سکوت دولت, آبها از آسیاب میافتاد.
طرح جداسازی ری از تهران, مصوبهای که به گفته پروین احمدینژاد عضو کمیسیون برنامه و بودجه شورای شهر تهران به 30 سال پیش باز میگردد ولی اجرای آن به دلایلی مغفول مانده بود، در تیر ماه امسال به صورت جدی از سوی دولت مطرح شد و دوباره بر سر زبانها افتاد. اما و اگرهای فراوان کارشناسان و صاحبنظران درباره این موضوع نیز از سر گرفته شد ولی از اظهارات مسئولان دولتی نمایان بود که عزم خود را برای اجرای این مصوبه قدیمی جزم کرده و با تکیه بر قانونی بودن آن دیر یا زود آن را محقق خواهند کرد با این حال مخالفانی که هنوز هم بر عقیده خود راسخ هستند نا امید نشدند و تا جایی که میشد برای منصرف کردن مسئولانی دولتی به طرق مختلف تلاش کردند.
یکی از انتقادات بحثبرانگیز مخالفان این طرح درباره بحثهای مالی و درآمدی ری بود؛ به اعتقاد آنها با تحقق این امر ری دچار مشکلات مالی میشود زیرا در حال حاضر تهران سالانه 270 تا 300 میلیارد تومان برای ری هزینه میکند در حالی که درآمد این شهرستان 30 تا 35 میلیارد تومان است. اظهاراتی از این دست به کرات در محافل خبری از سوی منتقدان نقل میشد و موافقان نیز به صورت تمام قد این ادعا را زیر سوال میبردند و گاهی به اظهارات پورزرندی, معاون مالی و اداری شهرداری تهران استناد میکردند که خواسته یا نا خواسته به نفع مسئولان دولتی سخن گفته و اعلام کرده بود درآمد ری از سال 88 تا 90 به ترتیب معادل 53,87 و 123 میلیارد تومان است.
در عین حال برخی از موافقان "جداسازی ری از تهران" را قبول نداشتند و معتقد بودند جمله درست "جداسازی تهران از ری" است چراکه ری از تهران سودی نمیبرد که با جداسازی از آن متضرر شود. در مصوبه فعلی قرار است تهران از ری جدا شود زیرا شهر ری ظرفیت اداره کردن خود را دارد و با توجه به اینکه ری سالانه پذیرای 10 میلیون گردشگر است میتواند به منابع خوبی برای تأمین درآمد تبدیل شود و از این جهت جای نگرانی وجود ندارد.
بحثهای مالی ری نخستین موضوعی بود که موافقان و مخالفان طرح را رو به روی هم قرار داد اما زمانی که بحثهای مربوطه نتوانست هیچیک از طرفین بحث را متقاعد کند، موضعات دیگر را نشانه گرفتند و هر دو گروه سیاسی اظهارات دیگری را غیرکارشناسی و سیاسی خطاب میکرد.
به هر ترتیب کشمکش دولتمردان و مدیریت شهری با تعیین شهرداری برای ری به ظاهر پایان یافت ولی انتقادات مخالفان هنوز به قوت خود باقیست و ازسوی برخی افراد نیز شدت گرفته است.
با تعیین شهردار ری و جداسازی آن از تهران ،سرنوشت ری دستخوش تغییرات فراوانی خواهد شد اما پرسشهایی در این باره وجود دارد که بیش از هر مسئولی ذهن شهروندانی را به خود مشغول میکند که در تصمیمگیریهای مسئولان نقش و تأثیری ندارند و باید به تأثیر نسخههایی که مسئولان برایشان میپیجند چشم بدوزند؛ در ادامه بحث و جدلهای این موضوع برای مردم مسجل نشد که آیا این کار واقعا به صلاح آنها خواهد بود یا خیر و آیا بحث و جدلهای کارشناسی و غیرکارشناسی صاحبنظران این حوزه به ضرر مردم تمام میشود یا خیر؟
برهوتشان را آباد می کنیم...باشد تا شهر درونمان آرام گیرد!!