منار جنبان
اين بنا به صورت يك بقعه و دو مناره است كه بر روي قبر «عموعبدالله» از زهاد معروف قرن هشتم هجري بنا شده و سنگ قبر آن مورخ به سال 716 هجري، مقارن اواخر سلطنت «اولجايتو» ايلخان مسلمان مغول است.[font=tahoma]ايوان منارجنبان يكي از نمونه هاي ابينه سبك مغولي ايران است و از آن دوره كاشيكاريهايي هم دارد. منارهها بعداً و در تاريخي كه درست معلوم نيست و احتمالاً در آخر عصر صفويه به ايوان مزبور اضافه شده و با حركت دادن يكي از آنها، ديگري نيز حركت ميكند. اما نكته جالب در اين بناي تاريخي آن است كه با حركت دادن يك مناره، نه تنها مناره ديگر به حركت در ميآيد، بلكه تمامي اين ساختمان مرتعش ميشود.
[/font]منار ساربان
منار ساربان در شمال محله جوباره (بخش یهودینشین اصفهان) واقع شدهاست و از زیباترین منارهای عهد سلجوقی میباشد که دارای تزئینات آجری و کاشی کاری است و در قرن ششم هجری بنا شدهاست. مناره حدود ۵۴ متر بلندی دارد و از ارتفاعات درون و پیرامون شهر به خوبی مشاهده میشود و معرف سبک خالص معماری دوران سلجوقی شهر تاریخی اصفهان در مجموعه آثار تاریخی آن دورهاست.بخش اول آن آجر چینی سادهاست. بخشهای دوم و سوم آن دارای تزیینات عالی آجری می باشد. بخش چهارم آن تاج اول منارهاست که مقرنسهای آجری توأم با کاشی فیروزه ای دارد و بسیار جالب و پر حالت است. بخش پنجم آن تزیینات آجری است. بخش ششم آن تاج دوم منارهاست و بخش هفتم آن تارک مناره است. در قاعده دو تاج این مناره دو کتیبه بسیار زیبا از بهترین رنگ فیروزهای کاشی دیده و خوانده میشود.
منار دارالضیافه
دو مناره معروف به منارههای دارالضیافه که دارالضیاء نیز گفته می شوند در محله جوباره اصفهان واقع شده و از بناهای قرن هشتم هجری می باشند. کتیبه منارهها فرو ریخته و نمی توان سال قطعی ساختمان آن ها را دریافت. این دو مناره تزیینات کاشی کاری نیز دارند و چنان که از نام آن ها پیداست سر در مهمان سرای مشهوری بودهاند که به امیر، حکمران یا پادشاهی در قرن هشتم تعلق داشته است.منبع:
خانه معماران آرمانشهر
خانه معماران آرمانشهر
منم شهرسازی که می سازمت ، چو ایران جدم کوروش