۱۳۹۲-۵-۱۵، ۰۲:۲۱ عصر
قدرت 10 (Power of 10)، مفهومی است که موسسه پروژه فضاهای عمومی (Project for Public Space: PPS)، فرایند مکان سازی را، از مقیاس خرد و متوسط (مکان و همسایگی) تا مقیاس بزرگ و کلان (شهر و ناحیه)، به استناد آن تبیین می کند. منطق پشت این ایده چنین استدلال می کند که برای خلق یک کلیت مطلوب نه تنها باید تمامی اجزای آن مطلوب باشند، بلکه این اجزا باید در ارتباط با هم به خوبی کارکنند.
قدرت 10، بر این باور است که فقط وجود یک مکان باشکوه (Great Place) در یک همسایگی موجب سرزندگی آن همسایگی نمی شود، بلکه باید تمامی مکان های آن همسایگی از کیفیت فضایی- اجتماعی بالایی برخوردار باشند؛ همچنین وجود صرفا یک همسایگی ممتاز در مقیاس شهر جوابگو نخواهد بود، بلکه برای ایجاد یک شهر سرزنده باید بتوان کیفیت زندگی عمومی (تجربه فضای شهری در حضور دیگران و در تعامل با آن ها) را با ایجاد فرصت های متنوع در همه همسایگی های واقع در آن شهر ارتقا داد. به همین نسبت، فقط یک شهر سرزنده نمی تواند دلیلی بر جذابیت ناحیه باشد، بلکه باید همه شهرهای آن ناحیه زندگی عمومی مناسبی را برای کاربران و ساکنان خود مهیا نمایند.
قدرت 10، یک چارچوب سهل و دست یافتنی به دست می دهد که توسط آن ساکنین، سرمایه گذاران و قانون گذاران ترغیب می شوند که زندگی شهری و عمومی را از نو بسازند و آن را دوباره سازمان دهی کنند. افزون بر این نشان می دهد که چگونه می توان از کوشش ها و کنش های کوچک، به چیزها و نتایج بزرگ دست یافت. در کنار این، مردم می توانند آن چیزهایی که موجب باشکوه و ممتاز شدن جامعه شان می شود را تجربه، تصور و لمس کنند.
در کانون مفهوم "قدرت 10" این ایده نهفته است که هر فضای باشکوه نیازمند دستکم 10 چیز برای انجام دادن یا 10 دلیل برای هستی یافتن است، مواردی چون مکانی برای نشستن؛ محوطه های برای بازی کردن؛ مکان هایی برای لذت بردن؛ هنرهایی برای لمس کردن (نه فقط دیدن)؛ موسیقی برای شنیدن؛ چیزی برای خوردن و آشامیدن؛ تاریخی برای تجربه کردن؛ مردمی برای ملاقات کردن؛ رویدادی برای مشارکت کردن، و ... .
از یک سو و از نقطه نظر آرمانی، وقوع همه این فعالیت ها در فضاهای عمومی تابع زمینه های خاص و موضع های مشخصی می باشد، از طرف دیگر و از منظر واقع گرا، تعداد معدودی از این فعالیت ها در بازگرداندن مجدد کاربران به فضا و یا توقف آن ها کافی هستند. در این میان قدرت 10، نگاه آرمانی را برای خلق یک مکان (های) باشکوه، سرزنده و پویا پیشنهاد می کند.
همانطور که اشاره شد در این نگاه، نهاد قدرت و اتوریته (به طور سنتی دولت) مکان ساز اصلی نخواهد بود، بلکه ترکیبی موثر و مشارکتی دموکراتیک از نهاد دولت، بازار و مردم با تاکید بر نقش مردم (توجه به باورها و نیازهای آن ها و اعمالشان در محیط فیزیکی)خواهد بود. نقش مکان ساز، تشویق افراد به این مسئله است که درباره آنچه که در جامعه آن ها ویژه است و به نوعی مختص به همانجاست قدری بیشتر، عمیق تر و ملموس تر فکر کنند؛ اینکه چه مکان های باکیفیتی در اطراف و نزدیک آن ها وجود دارد و ممکن است آن ها روز ها و سال ها آن مکان ها را دیده ولی به سادگی از کنار آن ها گذشته باشند، همچنین مردم به این فکر کنند که چگونه می توان این مکان های پراکنده را در بستر سکونتگاهشان پیوسته و یکپارچه سازند؟ و در نهایت چگونه می توان این مکان ها را بیشتر از آن چیزی که هستند حاوی معانی، فعالیت ها و توجه نمود؟Source: http://www.pps.org/reference/the-power-of-10
قدرت 10، بر این باور است که فقط وجود یک مکان باشکوه (Great Place) در یک همسایگی موجب سرزندگی آن همسایگی نمی شود، بلکه باید تمامی مکان های آن همسایگی از کیفیت فضایی- اجتماعی بالایی برخوردار باشند؛ همچنین وجود صرفا یک همسایگی ممتاز در مقیاس شهر جوابگو نخواهد بود، بلکه برای ایجاد یک شهر سرزنده باید بتوان کیفیت زندگی عمومی (تجربه فضای شهری در حضور دیگران و در تعامل با آن ها) را با ایجاد فرصت های متنوع در همه همسایگی های واقع در آن شهر ارتقا داد. به همین نسبت، فقط یک شهر سرزنده نمی تواند دلیلی بر جذابیت ناحیه باشد، بلکه باید همه شهرهای آن ناحیه زندگی عمومی مناسبی را برای کاربران و ساکنان خود مهیا نمایند.
قدرت 10، یک چارچوب سهل و دست یافتنی به دست می دهد که توسط آن ساکنین، سرمایه گذاران و قانون گذاران ترغیب می شوند که زندگی شهری و عمومی را از نو بسازند و آن را دوباره سازمان دهی کنند. افزون بر این نشان می دهد که چگونه می توان از کوشش ها و کنش های کوچک، به چیزها و نتایج بزرگ دست یافت. در کنار این، مردم می توانند آن چیزهایی که موجب باشکوه و ممتاز شدن جامعه شان می شود را تجربه، تصور و لمس کنند.
در کانون مفهوم "قدرت 10" این ایده نهفته است که هر فضای باشکوه نیازمند دستکم 10 چیز برای انجام دادن یا 10 دلیل برای هستی یافتن است، مواردی چون مکانی برای نشستن؛ محوطه های برای بازی کردن؛ مکان هایی برای لذت بردن؛ هنرهایی برای لمس کردن (نه فقط دیدن)؛ موسیقی برای شنیدن؛ چیزی برای خوردن و آشامیدن؛ تاریخی برای تجربه کردن؛ مردمی برای ملاقات کردن؛ رویدادی برای مشارکت کردن، و ... .
از یک سو و از نقطه نظر آرمانی، وقوع همه این فعالیت ها در فضاهای عمومی تابع زمینه های خاص و موضع های مشخصی می باشد، از طرف دیگر و از منظر واقع گرا، تعداد معدودی از این فعالیت ها در بازگرداندن مجدد کاربران به فضا و یا توقف آن ها کافی هستند. در این میان قدرت 10، نگاه آرمانی را برای خلق یک مکان (های) باشکوه، سرزنده و پویا پیشنهاد می کند.
همانطور که اشاره شد در این نگاه، نهاد قدرت و اتوریته (به طور سنتی دولت) مکان ساز اصلی نخواهد بود، بلکه ترکیبی موثر و مشارکتی دموکراتیک از نهاد دولت، بازار و مردم با تاکید بر نقش مردم (توجه به باورها و نیازهای آن ها و اعمالشان در محیط فیزیکی)خواهد بود. نقش مکان ساز، تشویق افراد به این مسئله است که درباره آنچه که در جامعه آن ها ویژه است و به نوعی مختص به همانجاست قدری بیشتر، عمیق تر و ملموس تر فکر کنند؛ اینکه چه مکان های باکیفیتی در اطراف و نزدیک آن ها وجود دارد و ممکن است آن ها روز ها و سال ها آن مکان ها را دیده ولی به سادگی از کنار آن ها گذشته باشند، همچنین مردم به این فکر کنند که چگونه می توان این مکان های پراکنده را در بستر سکونتگاهشان پیوسته و یکپارچه سازند؟ و در نهایت چگونه می توان این مکان ها را بیشتر از آن چیزی که هستند حاوی معانی، فعالیت ها و توجه نمود؟Source: http://www.pps.org/reference/the-power-of-10
