۱۳۹۰-۱-۱۶، ۰۴:۰۲ عصر
برای رسیدن به اهداف یادگیری ایده آل به یقین میبایست فضاهایی کارکردی و متناسب با آن داشت. بسیاری از فعالیتها و خواستها به طور سنتی در کلاس درس اتفاق میافتد بنا بر این لازم است به کلاس درس و ویژگیهای آن توجه داشت.
در سالهای اخیر بسیاری از کلاسهایی که طراحی میشوند بسیار بیش از نیازهی عام خود را بر آورده می سازند. یکی از مسائل طراحی کلاس درس فراهم آوردن قابلیتی در کلاسهاست به طوری که در عین حال که برای فعالیتهای عمومی بچه ها و آموزش کلی آنها اختصاص داشته باشد بتواند تبدیل به فضا هایی برای فعالیتهای فردی آنها شود. درخلال زمان کلاس درس باید شرایط کنترل و نظارت بر فعالیتهای دانش آموزان از طرف معلم وجود داشته باشد.کلاسهای درس میبایست قابل انعطاف باشد مثلا با استفاده از پارتیشنهای قابل حرکت بتوان به فضاهای مورد دلخواه دست پیدا نمود.
"سندرا هورن" در مصاحبه های مختلفی از معلمان در مورد یک کلاس درس اشاره به گلایه معلمان از تصمیم های پیش گرفته شده طراحی از سوی معماران دارد. به اعتقاد اونقشه مدارس که امروزه بدون در نظر گرفتن خواستها و نیازها و یا حد اقل توجه اندک به آنها کشیده میشود میبایست با نظر و خواست کاربران نیز منطبق باشد وبعد از طراحی از سوی معمار به قضاوت معلمان گذاشته شود.
امروزه معلمان به بیش از یک اتاق برای آموزش و یادگیری بچه ها نیاز دارند بچه ها نیز نیازمند فضاهایی خلوت هستند که در عین حال نظارت از سوی معلم بتوانند احساس تعلق نسبت به مکان را پیدا نمایند این فضا ها میتواند گوشه های طراحی شده در کلاسها یا کمدهای مخصوص آنها باشد تا احساس مالکیت آنها را نیز بیفزاید.
ایده کلاسهای قابل انعطاف در بسیاری از موارد معارض با ذهنیتی از کلاس است که آنرا در تصور همگان یک چار دیواری مینماید بنابر این تغییر به سوی کلاسهای قابل انعطاف باید با هوشیاری صورت پذیرد. این کار نیازمند فهم درست از برنامه آموزشی مدرسه است در غیر این صورت نمیتواند موفق باشد.در کلاسهایی که برای مقاطع ابتدایی طراحی می شوند آزاذی عمل بیشتری وجود دارد اما در پایه های بالا تر که آموزش تخصصی بچه ها آغاز میشود مسئله به این راحتی نیست. برای پایه های بالا تر آموزشهای تخصص هنر وعلوم و... نیازمند فضاهایی خاص است اما موضوع اساسی که بالا بردن میزان کار آیی از طریق بهبود فضاست در اینجا نیز صادق است. در برخی از آموزشها نیز شاید ناچار به استفاده از کلاسهای سنتی با میزهای ردیفی و پشت سر هم باشیم. همه اینها وابسته به برنامه آموزشی ونحوه ارائه آن از سوی معلم است.
"جیمز دیک" در مقاله ای با عنوان "کلاسهای ال شکل" به این موضوع اشاره میکند که در گذشته هدف از آموزش بچه ها آماده کردن آنها برای زندگی در یک کارخانه بوده است و به همین دلیل کلاسها نیز شبیه کارخانه طراحی میشدند اما امروز هدف از کلاس و مدرسه تغییر کرده است. امروزه کلاسهای درس باید شریط یادگیری در گروه های کوچک را نیز فراهم آورند فضاها باید قابل انعطاف و بر اساس نیازها باشند و نیز توسط معلم قابل مدیریت و سازمان باشند.
بر اساس نظر او و با توجه به ویژگیهایی که معرفی مینماید طرح ال شکل برای این مقاصد مناسب است.
این مدرسه نیز در زمره مدلهای AIAمورد بررسی قرار میگیرد و شاید یکی از بارز ترین مصداقهای مدرسه بدون دیوار به شمار آید این مدرسه که برنده جایزهGovernors livability است سال 1999 در portland ساخته شد دبیرستان Alpha یک مدرسه تناوبی است که عمدتا تاکید بر مهارتهای شغلی بچه ها دارد ساختار آن به گونه ای است که آموزشهای متفاوتی را می تواند ارائه دهد تعداد کم دانش آموزان باعث می شود تا یک محیط خوانوادگی به وجود آید که در آن دانش آموزان واعضای مدرسه کاملا با یکدیگر آشنا هستند مربیان در مدرسه برای بچه ها امکان مشارکت با جامعه را توسط ارتباط با مشاغل فراهم کرده اند یکی از اهداف اصلی در طرح مدرسه این بود که مانند یک مدرسه نباشد.مدیراناصرار داشتندکه امکانات باید کاملا راحت و منعطف باشند.معلمان دارای میزهای متحرک هستند و... اما کارآمد ترین بخش همه آنها قابل حرکت بودن دیوار هاست که به بچه ها و معلمان این امکان را میدهد تا دیوارها و مبلمان را بر اساس میل و نیاز خود تغییر دهند.
فلسفه Alpha تشویق جوانان برای مهیا شدن به دنیای کار ونیز رشد به عنوان یک شهروند است. زمان مدرسه از 9:30 تا 16:00 بعد از ظهر است. آنها نیمی از روز را به یادگیری مسائل آکادمیک و نیمی دیگر را به کار آموزی میگذرانند آنها در ابتدا ار میان دامنه وسیعی بیش از240 حرفه حرفه مورد نیاز خود را به صورت 3 تا 6 حرفه انتخاب میکنند. این جستجوی اولیه نزدیک به دو هفته طول میکشد. پس از آن بچه ها شروع به تجربه 3تا 6 محیط منتخب خود مینمایند. هر یک از بچه ها می بایست کارهای خود را هر هفته به معلم یا ناظر خود نشان دهند تا مورد انتقاد و بازدید قرار گیرد.بعد از گذراندن این دوره بچه ها به صورت عملی تر و دقیق تر بر مهارتهای یک محیط (حرفه)بیشتر تاکید میکنند و همواره برای انجام پروژه هایی در زمینه مورد تحقیق خود تشویق میشوند. در پایان سال از آنها یک گزارش سالانه به همراه تایید از طرف مربی خواسته میشود. آنها علاوه بر پاسخ گو بودن به ناظر و همکاران خود میبایست به نقش خلاقیت و ابتکار در محیط کار پی ببرند .این مدرسه به جای راهرو خیابانهای دانش آموزان دارد که در کنار خود ایوانها و پیش ورودی هایی برای فضاهای هم جوار که مانند یک ورودی برای هر همسایگی عمل میکند را داراست اندیشه مشترک همه این همسایگی ها راحتی و ایمنی و یادگیری تمام مدت و مشارکت و اجتماع است. در مدرسهAlpha بچه ها میتوانند با محیط کالج آشنا شوند چرا که ساختمان آنها با یک کالج بومی در استفاده از فضا مشارکت مینمایند. این کالج بعد از ظهر ها از فضای مدرسه استفاده می کند ضمن اینکه این مدرسه دارای فضای ملاقات برای محله و نیز یک مرکز کاریابی است این مدرسه یکی از بهترین رکورد های آماری را در اختیار دارد به طوری که صد در صد دانش آموزان دوره های تحصیلی خود را با موفقیت به پایان رساندند و 97 درصد آنها بلا فاصله مشغول به کار شدند. میزان حضور بچه ها در مدرسه 95 درصد ومیزان حفظ و نگهداری از مدرسه که در ابتدا به عنوان یک ریسک تلقی می شد نزدیک به 78 درصد گزارش شده است این مدرسه همچنین برنده جایزه نشریه مدارس و دانشگاههای آمریکا در سال 1999 میباشد. در سال 2005 مسابقه طراحی مدارس designchare از میان 42 پروژه معرفی شده به بخش نهایی پنج پروژه برتر را با شرح ویژگیها و معیار ها معرفی نمود . معیارها و اصول مورد قضاوت در این پروژه ها موضوعاتی بوده اند مانند :
- یادگیری فردی
- تعامل اجتماعی
- تجربه دنیای واقعی
- مشارکت جامعه
-تطبیق بر اساس نیاز
-تقویت سلامت و ایمنی
-استفاده از تکنولوژی
-ارتباط جهانی
-طراحی کارا و پایدار
بر اساس این معیار ها پنج فضای آموزش برتر در سال 2005 معرفی شده اند.
در دهه 60 قرن بیستم "مدرسه بدون دیوار" رویای دانش آموزانی بود که در آرزوی گذار از چار چوبهای کلاس سنتی به سمت بیرون از مدرسه بودند تا بتوانند تجارب یادگیری را از دنیای برون کسب نمایند در سال 1968 طرح مدرسه بدون دیوار در mono high school توسط گروهی از دانش آموزان که شرایط مدرسه سنتی را مناسب نمی دانستند ارائه گردید . یک سال بعد از آن این طرح مورد توجه برخی از معلمان نیز قرار گرفت و پس از بررسی های دیگر سر انجام این مدرسه در سال 1971 آغاز به کار کرد در این طرح به برنامه هایی اشاره شده بود تا بچه ها بتوانند خارج از کلاس درس سنتی زمینه های یادگیری خود را توسعه دهند. این طرح در برخی موارد به عنوان طرح "شهر به مثابه کلاس درس" نیز نام گرفت اما به هر حال هدف اصلی طرح فراهم آوردن محیط های یادگیری کوچکی بود که متناسب با نیاز های دانش آموزانی باسد که به سختی می توانستند خود را با شرایط مدارس مرسوم تطبیق دهند. در دهه بعد نیز رویکرد های انسان گرایانه در این طرح به دنبال این بودند تا علاوه بر آموزشهای متداول بخشی از زمینه های آموزشی خود را بر اساس خواسته های فردی دانش آموزان فراهم آورند.
در سالهای اخیر بسیاری از کلاسهایی که طراحی میشوند بسیار بیش از نیازهی عام خود را بر آورده می سازند. یکی از مسائل طراحی کلاس درس فراهم آوردن قابلیتی در کلاسهاست به طوری که در عین حال که برای فعالیتهای عمومی بچه ها و آموزش کلی آنها اختصاص داشته باشد بتواند تبدیل به فضا هایی برای فعالیتهای فردی آنها شود. درخلال زمان کلاس درس باید شرایط کنترل و نظارت بر فعالیتهای دانش آموزان از طرف معلم وجود داشته باشد.کلاسهای درس میبایست قابل انعطاف باشد مثلا با استفاده از پارتیشنهای قابل حرکت بتوان به فضاهای مورد دلخواه دست پیدا نمود.
"سندرا هورن" در مصاحبه های مختلفی از معلمان در مورد یک کلاس درس اشاره به گلایه معلمان از تصمیم های پیش گرفته شده طراحی از سوی معماران دارد. به اعتقاد اونقشه مدارس که امروزه بدون در نظر گرفتن خواستها و نیازها و یا حد اقل توجه اندک به آنها کشیده میشود میبایست با نظر و خواست کاربران نیز منطبق باشد وبعد از طراحی از سوی معمار به قضاوت معلمان گذاشته شود.
امروزه معلمان به بیش از یک اتاق برای آموزش و یادگیری بچه ها نیاز دارند بچه ها نیز نیازمند فضاهایی خلوت هستند که در عین حال نظارت از سوی معلم بتوانند احساس تعلق نسبت به مکان را پیدا نمایند این فضا ها میتواند گوشه های طراحی شده در کلاسها یا کمدهای مخصوص آنها باشد تا احساس مالکیت آنها را نیز بیفزاید.
ایده کلاسهای قابل انعطاف در بسیاری از موارد معارض با ذهنیتی از کلاس است که آنرا در تصور همگان یک چار دیواری مینماید بنابر این تغییر به سوی کلاسهای قابل انعطاف باید با هوشیاری صورت پذیرد. این کار نیازمند فهم درست از برنامه آموزشی مدرسه است در غیر این صورت نمیتواند موفق باشد.در کلاسهایی که برای مقاطع ابتدایی طراحی می شوند آزاذی عمل بیشتری وجود دارد اما در پایه های بالا تر که آموزش تخصصی بچه ها آغاز میشود مسئله به این راحتی نیست. برای پایه های بالا تر آموزشهای تخصص هنر وعلوم و... نیازمند فضاهایی خاص است اما موضوع اساسی که بالا بردن میزان کار آیی از طریق بهبود فضاست در اینجا نیز صادق است. در برخی از آموزشها نیز شاید ناچار به استفاده از کلاسهای سنتی با میزهای ردیفی و پشت سر هم باشیم. همه اینها وابسته به برنامه آموزشی ونحوه ارائه آن از سوی معلم است.
"جیمز دیک" در مقاله ای با عنوان "کلاسهای ال شکل" به این موضوع اشاره میکند که در گذشته هدف از آموزش بچه ها آماده کردن آنها برای زندگی در یک کارخانه بوده است و به همین دلیل کلاسها نیز شبیه کارخانه طراحی میشدند اما امروز هدف از کلاس و مدرسه تغییر کرده است. امروزه کلاسهای درس باید شریط یادگیری در گروه های کوچک را نیز فراهم آورند فضاها باید قابل انعطاف و بر اساس نیازها باشند و نیز توسط معلم قابل مدیریت و سازمان باشند.
بر اساس نظر او و با توجه به ویژگیهایی که معرفی مینماید طرح ال شکل برای این مقاصد مناسب است.
این مدرسه نیز در زمره مدلهای AIAمورد بررسی قرار میگیرد و شاید یکی از بارز ترین مصداقهای مدرسه بدون دیوار به شمار آید این مدرسه که برنده جایزهGovernors livability است سال 1999 در portland ساخته شد دبیرستان Alpha یک مدرسه تناوبی است که عمدتا تاکید بر مهارتهای شغلی بچه ها دارد ساختار آن به گونه ای است که آموزشهای متفاوتی را می تواند ارائه دهد تعداد کم دانش آموزان باعث می شود تا یک محیط خوانوادگی به وجود آید که در آن دانش آموزان واعضای مدرسه کاملا با یکدیگر آشنا هستند مربیان در مدرسه برای بچه ها امکان مشارکت با جامعه را توسط ارتباط با مشاغل فراهم کرده اند یکی از اهداف اصلی در طرح مدرسه این بود که مانند یک مدرسه نباشد.مدیراناصرار داشتندکه امکانات باید کاملا راحت و منعطف باشند.معلمان دارای میزهای متحرک هستند و... اما کارآمد ترین بخش همه آنها قابل حرکت بودن دیوار هاست که به بچه ها و معلمان این امکان را میدهد تا دیوارها و مبلمان را بر اساس میل و نیاز خود تغییر دهند.
فلسفه Alpha تشویق جوانان برای مهیا شدن به دنیای کار ونیز رشد به عنوان یک شهروند است. زمان مدرسه از 9:30 تا 16:00 بعد از ظهر است. آنها نیمی از روز را به یادگیری مسائل آکادمیک و نیمی دیگر را به کار آموزی میگذرانند آنها در ابتدا ار میان دامنه وسیعی بیش از240 حرفه حرفه مورد نیاز خود را به صورت 3 تا 6 حرفه انتخاب میکنند. این جستجوی اولیه نزدیک به دو هفته طول میکشد. پس از آن بچه ها شروع به تجربه 3تا 6 محیط منتخب خود مینمایند. هر یک از بچه ها می بایست کارهای خود را هر هفته به معلم یا ناظر خود نشان دهند تا مورد انتقاد و بازدید قرار گیرد.بعد از گذراندن این دوره بچه ها به صورت عملی تر و دقیق تر بر مهارتهای یک محیط (حرفه)بیشتر تاکید میکنند و همواره برای انجام پروژه هایی در زمینه مورد تحقیق خود تشویق میشوند. در پایان سال از آنها یک گزارش سالانه به همراه تایید از طرف مربی خواسته میشود. آنها علاوه بر پاسخ گو بودن به ناظر و همکاران خود میبایست به نقش خلاقیت و ابتکار در محیط کار پی ببرند .این مدرسه به جای راهرو خیابانهای دانش آموزان دارد که در کنار خود ایوانها و پیش ورودی هایی برای فضاهای هم جوار که مانند یک ورودی برای هر همسایگی عمل میکند را داراست اندیشه مشترک همه این همسایگی ها راحتی و ایمنی و یادگیری تمام مدت و مشارکت و اجتماع است. در مدرسهAlpha بچه ها میتوانند با محیط کالج آشنا شوند چرا که ساختمان آنها با یک کالج بومی در استفاده از فضا مشارکت مینمایند. این کالج بعد از ظهر ها از فضای مدرسه استفاده می کند ضمن اینکه این مدرسه دارای فضای ملاقات برای محله و نیز یک مرکز کاریابی است این مدرسه یکی از بهترین رکورد های آماری را در اختیار دارد به طوری که صد در صد دانش آموزان دوره های تحصیلی خود را با موفقیت به پایان رساندند و 97 درصد آنها بلا فاصله مشغول به کار شدند. میزان حضور بچه ها در مدرسه 95 درصد ومیزان حفظ و نگهداری از مدرسه که در ابتدا به عنوان یک ریسک تلقی می شد نزدیک به 78 درصد گزارش شده است این مدرسه همچنین برنده جایزه نشریه مدارس و دانشگاههای آمریکا در سال 1999 میباشد. در سال 2005 مسابقه طراحی مدارس designchare از میان 42 پروژه معرفی شده به بخش نهایی پنج پروژه برتر را با شرح ویژگیها و معیار ها معرفی نمود . معیارها و اصول مورد قضاوت در این پروژه ها موضوعاتی بوده اند مانند :
- یادگیری فردی
- تعامل اجتماعی
- تجربه دنیای واقعی
- مشارکت جامعه
-تطبیق بر اساس نیاز
-تقویت سلامت و ایمنی
-استفاده از تکنولوژی
-ارتباط جهانی
-طراحی کارا و پایدار
بر اساس این معیار ها پنج فضای آموزش برتر در سال 2005 معرفی شده اند.
در دهه 60 قرن بیستم "مدرسه بدون دیوار" رویای دانش آموزانی بود که در آرزوی گذار از چار چوبهای کلاس سنتی به سمت بیرون از مدرسه بودند تا بتوانند تجارب یادگیری را از دنیای برون کسب نمایند در سال 1968 طرح مدرسه بدون دیوار در mono high school توسط گروهی از دانش آموزان که شرایط مدرسه سنتی را مناسب نمی دانستند ارائه گردید . یک سال بعد از آن این طرح مورد توجه برخی از معلمان نیز قرار گرفت و پس از بررسی های دیگر سر انجام این مدرسه در سال 1971 آغاز به کار کرد در این طرح به برنامه هایی اشاره شده بود تا بچه ها بتوانند خارج از کلاس درس سنتی زمینه های یادگیری خود را توسعه دهند. این طرح در برخی موارد به عنوان طرح "شهر به مثابه کلاس درس" نیز نام گرفت اما به هر حال هدف اصلی طرح فراهم آوردن محیط های یادگیری کوچکی بود که متناسب با نیاز های دانش آموزانی باسد که به سختی می توانستند خود را با شرایط مدارس مرسوم تطبیق دهند. در دهه بعد نیز رویکرد های انسان گرایانه در این طرح به دنبال این بودند تا علاوه بر آموزشهای متداول بخشی از زمینه های آموزشی خود را بر اساس خواسته های فردی دانش آموزان فراهم آورند.
منم شهرسازی که می سازمت ، چو ایران جدم کوروش
