۱۳۹۳-۵-۲۷، ۰۲:۳۴ عصر
نحوه برگزاري «مسابقه سردر دانشگاه شريف» بررسي شود
صادق رشيدي فر معمار و منتقد معماري با ارسال يادداشتي به، ضمن انتقاد از نحوه برگزاري مسابقه «سردر دانشگاه شريف»، از پيروز حناچي دبير شوراي عالي شهرسازي و معماري درخواست كرد كه نحوه داوري و نحوه برگزاري روند مسابقه را بررسي كند.
متن يادداشت:
بسم الله الرحمن الرحيم
حضور رياست معاونت معماري و شهرسازي , جناب آقاي دكتر حناچي
سلام عليكم
مسابقه سردر دانشگاه شريف به پايان رسيد اما آثار منتخبه شرافتي براي معماري معاصر ايران به ارمغان نخواهند آورد و گويي دوباره ميرويم تا در كنار دو چرخ بر گل نشسته دانشگاه اميركبير ، اينبار با عنوان مسابقه معماري ، و تحت لواي واژه معماري اسلامي ، بنايي ساخته شود كه نه حركتي است به آتي ، و نه جذابيتي است در جوار آزادي.
جناب حناچي پيشرفت و تعالي اول ميبايست در ساحت ذهن و خيال تبلور پيدا كند و پس از آن اولين منصه ظهور عيني آن در قالب هنر است، چه بسياري از اختراعات و جنبش هايي كه مظهر و مبادي آن در بادي امر، در هنر متجلي شد و پس از آن در عالم واقع.
حال به كجا رسيده ايم كه انتخاب سردر دانشگاه شريف ما را به گزينه هايي رسانده كه مع الاسف در آنها نوآوري و حتي بعضا زيبايي نيز مشاهده نميگردد. و به يقين روند كنوني مسابقات معماري سليقه ها و نو آوري هارا ترور كرده و راه را براي خلاقيت و هنر خواهد بست.
اگر در دانشگاه، آنهم دانشگاهي كه بسياري از حركتهاي خلاق، آوانگارد و وراي جامعه ما در آن اتفاق مي افتد، نتوانيم بنايي بسازيم، معماري اي ايجاد كنيم كه نوگرا و نسبت به شرايط جامعه جلوتر باشد ، به نظر شما اين اتفاق در كجا ميبايست بيفتد؟
ساخت سردر دانشگاه تهران در 1345 شمسي، يعني زماني كه بتن جزو مصالح تازه وارد به ايران بود ، با آن سبك طراحي ، الحق و الانصاف كه از شرايط و فضاي معماري آن جامعه فراتر بود و همين مسئله باعث رشد و حركت به سمت جلوي جامعه و علي اخصوص جامعه معماري شد.
جناب حناچي شما را به عنوان معاونت معماري و شهرسازي دولت ايران بر آن ميدارم تا ورا و مستقل از تمامي مشاوران هنري و نزديكان، نگاهي به شرايط امروز انداخته و اگر دراين مقوله قياس را از جانب شيطان رجيم نميدانيد، خروجي معماري امروز را با خروجي معماري 40 سال پيش ايران و يا حتي با امروز كشورهاي جهان مقايسه كنيد ، و آنگاه درخواهيد يافت كه چگونه دچار يك عقبگرد تاريخي، آنهم با ابزار مسابقات معماري شده ايم.
متن يادداشت:
بسم الله الرحمن الرحيم
حضور رياست معاونت معماري و شهرسازي , جناب آقاي دكتر حناچي
سلام عليكم
مسابقه سردر دانشگاه شريف به پايان رسيد اما آثار منتخبه شرافتي براي معماري معاصر ايران به ارمغان نخواهند آورد و گويي دوباره ميرويم تا در كنار دو چرخ بر گل نشسته دانشگاه اميركبير ، اينبار با عنوان مسابقه معماري ، و تحت لواي واژه معماري اسلامي ، بنايي ساخته شود كه نه حركتي است به آتي ، و نه جذابيتي است در جوار آزادي.
جناب حناچي پيشرفت و تعالي اول ميبايست در ساحت ذهن و خيال تبلور پيدا كند و پس از آن اولين منصه ظهور عيني آن در قالب هنر است، چه بسياري از اختراعات و جنبش هايي كه مظهر و مبادي آن در بادي امر، در هنر متجلي شد و پس از آن در عالم واقع.
حال به كجا رسيده ايم كه انتخاب سردر دانشگاه شريف ما را به گزينه هايي رسانده كه مع الاسف در آنها نوآوري و حتي بعضا زيبايي نيز مشاهده نميگردد. و به يقين روند كنوني مسابقات معماري سليقه ها و نو آوري هارا ترور كرده و راه را براي خلاقيت و هنر خواهد بست.
اگر در دانشگاه، آنهم دانشگاهي كه بسياري از حركتهاي خلاق، آوانگارد و وراي جامعه ما در آن اتفاق مي افتد، نتوانيم بنايي بسازيم، معماري اي ايجاد كنيم كه نوگرا و نسبت به شرايط جامعه جلوتر باشد ، به نظر شما اين اتفاق در كجا ميبايست بيفتد؟
ساخت سردر دانشگاه تهران در 1345 شمسي، يعني زماني كه بتن جزو مصالح تازه وارد به ايران بود ، با آن سبك طراحي ، الحق و الانصاف كه از شرايط و فضاي معماري آن جامعه فراتر بود و همين مسئله باعث رشد و حركت به سمت جلوي جامعه و علي اخصوص جامعه معماري شد.
جناب حناچي شما را به عنوان معاونت معماري و شهرسازي دولت ايران بر آن ميدارم تا ورا و مستقل از تمامي مشاوران هنري و نزديكان، نگاهي به شرايط امروز انداخته و اگر دراين مقوله قياس را از جانب شيطان رجيم نميدانيد، خروجي معماري امروز را با خروجي معماري 40 سال پيش ايران و يا حتي با امروز كشورهاي جهان مقايسه كنيد ، و آنگاه درخواهيد يافت كه چگونه دچار يك عقبگرد تاريخي، آنهم با ابزار مسابقات معماري شده ايم.
![[تصویر: 1407685415.gif]](http://www.iranblag.com/upload/leila/1407685415.gif)
