800x600
گزینه 3 = تقسیم بندی فضای سبز
[b]فضاهای سبز عمومی: فضای یاد شده اساساً برای این منظور طراحی یا تجهیز شده اند. وجود نیمکت روشنایی، آبخوری ،دستشویی، کف سازی معابر و دسترسی، از مؤلفه های فضا های سبز عمومی به شمار می روند. این فضا های سبز عمومی شامل همه فضاهای عمومی مجهز به خدمات و تسهیلات می شود [/b]
فضاهای سبز نیمه عمومی: فضاهی سبزی که بازدهی اکولوژیکی دارند لیکن استفاده کنندگان آنها نسبت به فضاهای سبز عمومی محدود تر هستند. بنا براین واجد بازدهی تام اجتماعی نیستند. محوطه های باز بیمارستانها، پادگانها و ادارات دولتی و ...در این دسته قرار می گیرند
فضاهای سبز خصوصی: فضاهای سبز خصوصی، شامل کلیه فضاهای سبز اعم از باغچه ها و باغ های موجود در سطح شهر می شود که استفاده از آنها اختصاصاً به مالکین آنها محدود می شود. به رغم آنکه این نوع از فضاهای سبز، فاقد کاربری اجتماعی هستند لیکن بازدهی آکولوژیکی آنها بسیار حائز اهمیّت است. در همه منازل مسکونی حداقل یک باغچه کوچک وجود دارد و تقریباً به طور یکنواخت در سطح شهر پراکنده و توزیع شده اند. فضاهای سبز حیاط های واحد های مسکونی بخش مهمی از پوشش سبز شهر را تشکیل می دهد
فضاهای سبز نیمه خصوصی: کلیه فضاهای سبز سازمان ها، نهادها، ادارات و مراکز دولتی، خدماتی و نظامی، آموزشی و درمانی جزء فضای سبز شهر به شمار می آیند هر چند این فضاها دارای عملکرد عمومی نیستند، لیکن کارکنان و مراجعه کنندگان به مکان های یاد شده از آن فضاها بهره مند می شوند و در عین حال جزء دارایی فضای سبز درون شهری و برون شهری به حساب می آیند. فضای سبز نیمه عمومی به جهت محدودیت نسبی استفاده کنندگان فاقد بازدهی اجتماعی کامل است ولی بازدهی اکولوژیکی آنها غیر قابل انکار است
فضاهای سبز خیابانی: نوعی از فضاهای سبز شهری هستند که به طور معمول درخت کاری حاشیه باریکی از حد فاصل مسیرهای پیاده رو و سواره رو را تشکیل می دهند و یا به صورت متمرکز در فضاهای نسبتاً کوچک میدان ها و یا در زمین ها پیرامون بزرگراها و خیابان ها شکل گرفته اندmall"> (سعیدنیا، 1379، کتاب فضای سبز مربوط به کتاب های سبز شهرداری).