رويکردي نوين به نمودهاي جهاني شدن در کلان شهرهاي کشورهاي جنوب
نوابخش مهرداد*,ملكي نظام آباد رسول,معصومي محمدتقي
هزاران سال است که شهرها کانون فرهنگ، انديشه، تعامل اجتماعي انسان ها و جايگاه بالندگي شهرنشيني هستتند. گرچه از هنگام پيدايش انسان در کره زمين، اکثريت افراد در آبادي ها، دهکده ها، شهرک ها و بافت هاي جمعي مي زيسته اند اما با فرا رسيدن قرن بيست و يک و به ويژه دو دهه پاياني قرن بيستم ميلادي زمان وقوع دو رخداد مهم جهاني در تاريخ حيات بشري است. يکي از اين دو رخداد، شهري شدن جهان و ديگري ظهور شهرهاي جهاني است. در اين ميان کلان شهرهاي کشورهاي جنوب از يک ماهيت عيني يک دست و فراگير برخوردار نبوده و تحت تاثير عوامل جهاني قرار گرفته اند. پژوهش حاضر بر آن است تا تاثيرات سياسي، اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي جهاني شدن بر کلان شهرهاي کشورهاي جنوب مورد بررسي قرار داده تا با مطالعه تطبيقي و استفاده از تجربيات کشورهاي توسعه يافته، راهکارهاي مناسبي در جهت ساماندهي و برنامه ريزي شهري در کلان شهرهاي کشورهاي جنوب اتخاذ گردد.
كليد واژه: جهاني شدن، کشورهاي جنوب، مگالاپليس، پسامدرنيسم، سامانه هاي شهري
