ایران شهرساز

:

كیفی بودن فضای اسطوره ای را به سه طریق می‏توان نشان داد : اول آنكه می‏توان توجه كرد كه فضای اسطوره ای مابین فضای ادراك حسی و فضای هندسی محض قرار دارد. فضای هندسی را نمی‏توان منطقاً از فضای ادراك حسی به دست آورد. چرا كه این دو تلقی از فضا سه خصلت كاملاً متضاد را به آن نسبت می‏دهند. در حالی كه هرگونه دریافت حسی از فضا، آن را متناهی، ناهمسان وناپیوسته می‏بیند. شهود هندسی از فضا به آن خصلت‏های عدم تناهی، همسانی و پیوستگی نسبت می‏دهد. دقیقاً به همین خاطر است كه می‏توان نسبت ادراك حسی با تلقی هندسی از فضا را نسبت نهاده (تز) به برابر نهاده (آنتی تز) دانست. در این میان تلقی اسطوره ای از فضا قرار دارد كه بین دو تلقی پیشین نوسان می‏كند. درطراحی این مجموعه با در نظر گرفتن کاربری مجموعه و احتساب آنچه که در بالا گفته شد باید به نوعی ادراک اسطوره ای از فضا که به شکلی کاملن متفاوت از فضاهای هندسی و اقلیدسی می باشد را در پروژه در نظر می گرفتم.این ادراک در جهان فضاییِ سینما به شکل مجازی یافت می شود. یعنی آگاهی از فضا-زمان در جهان تصویر، یک جنبه ی اساسی دارد: همزمانیِ درک باواسطه ی فضا- زمان با فضا سازی بدون واسطه ی ذهن با توجه به دریافت های گذشته. از این جهت در نظر گفتن معماری به عنوان امر واقع و ظرف سینما(مجاز) می تواند مارا مجاب کند که با استفاده از تکنیک های خلق فضا-زمان در سینما(در این پروژه صرفا تکنیک های تدوین مانند کات، جامپ کات و...) همنشینی تز و آنتی تز ذکر شده در بالا را تضمین کرد. کات در سینما به نوعی تغییر ماهیت کلی پلان هاست و جامپ کات صرفا پرتاب به ثانیه های بعدتری از پلان است.با این اوصاف با تغییر ماهیت کلی فضا در پروژه و شکست های جزیی در ساختار فضایی می توان تلویحا به نوعی کات و جامپ کات در معماری دست یافت.البته این فرایند مقوله ای چند وجهی ست و تمام عناصر یک معماری در آن ایفای نقش می کنند و در واقع معمار به مثابه ی کارگردان و تمام عناصر دخیل در یک معماری و حتی کاربران مجموعه بازیگران این اثر هستند.