ایران شهرساز

همهً شب های غم آبستن روز طرب است
یوسف روز ز چاه شب یلدا آید
چون تیر رها گشتـه ز چلّـه شده ایم!
مهمان شمــا در شب چلّـه شده ایم!
از برکت ایـن سفــره ی الــوان شما
تا خرخره خورده،چاق و چلّـه شده ایم!
محفل آریائی تان طلائی… دلهایتان دریائی
شادیهایتان یلدائی... پیشاپیش مبارک باد این شب اهورائی . . .

گیرم که یلدا هم بیاید.
شبی هم به درازا بکشد.
برفی هم ببارد.
سفره ای هم چیده شود.
اناری هم باشد.
و دیوان حافظی هم.
چه یلدایی؟
چه برفی؟
چه فالی؟
بی تو اینجا همه شب یلداست.
همه شب سرد است.
همه شب فال مرا می گیرد،
یاد آشفته تو.

رفیق...
زمستون رسید! سردت شد خبرم کن تا برات بسوزم.
یلداتون مبارک.

میان همهمه برگ های خشک پاییز
فقط تو ماندی که هنوز از بهار لبریزی

روزهای آخر پاییزیتون پر از خش خش آرزوهای قشنگ
یلدای همگی پیشاپش مبارک