توسعه افقی و عمودی شهر باید نسبت به هم توازن داشته باشند و تعادل در رشد آنها را باید کنترل کرد و با برنامه ریزی و مدیریت صحیح در توسعه آنها هماهنگی به وجود آورد ، در حالت توسعه عمودی جمعیت در قسمت های خاصی از شهر متمرکز میشه و اون ناحیه از شهر شلوغ میشه و مشکلاتی را هم به وجود میاره ، در حالت توسعه افقی جمعیت پراکنده میشه اما زمین های زیادی تحت حوزه شهری قرار میگیره و در این حالت روستاها نیز به محدوده شهری در میان ، اگر روستاها به امکانات شهری مجهز بشوند بهتر از این که تبدیل به شهر بشوند ، معمولا وجود طبیعت بکر در روستاها بیشتر از شهرهاست و چنانچه روستاها به حالت شهری تغییر پیدا کنند ممکنه به مراکز طبیعی آسیب برسه.
بزارین اینجوری بگم : طرح ها از سلیقه ها دور و به محاسبات برنامه ریزانه برای حال و آینده براساس نیاز ها و امکانات توسعه نزدیک بشه
توسعه افقی اگه کنترل نشه یه شهر لجام گسیخته با رشدی بی رویه رو به دنبال خواهد داشت که با اصول پایداری زیست محیطی مغایرت داره.
و توسعه عمودی اگه تحت نظارت نباشه و اصول کیفیت محیطی رو رعایت نکنه صرفا با شهری در ارتفاع مواجه خواهیم شد و حس تعلق به مکان،هویت ،نظارت اجتماعی، امنیت اجتماعی ،احساس مسئولیت و ... در سطح شهر به مرور کاهش پیدا میکنه و این با اصل پایداری اجتماعی در تضاد هست.
یه نکته قابل توجه اینه که توسعه عمودی شهر وقتی جواب میده که ساکنین شهر با اصول و فرهنگ آپارتمان نشینی آشنا باشند
از نظر من توسعه از نوع عمودی یا افقی باید متناسب با شرایط منطقه مورد نظر اعمال بشه و برتری این نوع توسعه ها در محلات شهری نسبت به هم نسبیه
فرضا در محله ای از شهر که آثار متعدد تاریخی و گاها مذهبی وجود داره توسع عمودی با اصول شهرسازی در اون محله مغایره
لذا توسعه ی کلی شهر باید با تاکید بر توسعه عمودی باشه اما نه برای تمام محلات شهر چون ویژگیهای محلات متفاوتن و به راهکارهای متفاوتی نیاز دارن