۱۳۹۳-۴-۲۳، ۰۸:۵۷ صبح
نام مقاله :
توسعه‌ی کالبدی ـ فضایی شهر ورزنه و ارائه‌ی راهبردهای توسعه‌ی آینده‌ی شهر
پدیدآورندگان :
حسین حاتمی‌نژاد ، طاها ربانی ، ناصر محمدی ورزنه ، صالح اسدی
چکیده :
درک فرآیند توسعه‌ی شهری در برنامه‌ریزی توسعه‌ی شهری و مدیریت توسعه‌ی شهریِ پایدار، نقشی تعیین‌کننده دارد. در پژوهش پیش رو، فرآیند توسعه‌ی کالبدی ـ فضایی شهر ورزنه بررسی شده است و پس از مشخص شدنِ توان‌های نهفته (پتانسیل‌ها) و محدودیت‌های توسعه با به‌کارگیریِ مدل‌های بولین و هم‌پوشانی در GIS، و نیز محاسبه‌ی میزان فضای مورد نیاز برای جمعیتی که در دهه‌های آینده به این شهر افزوده خواهد شد، راهبردهای بهینه برای توسعه‌ی آینده‌ی شهر ارائه شده است.
روش پژوهش، توصیفی ـ تحلیلی بوده و شیوه‌ی گردآوری داده‌ها، اسنادی ـ کتابخانه‌ای است؛ و برای تکمیل داده‌ها و پایش مراحل توسعه، از مطالعات میدانی و مصاحبه با شهروندان نیز بهره‌گیری شده است. دستاوردها و نتایج پژوهش بیانگر این نکته است که توسعه‌ی شهریِ ورزنه در آغاز خودرو و در پیرامون هسته‌ی اصلی شهر به‌صورت دایره‌ای رخ داده است، اما در مراحل پس از آن، توسعه‌ی شهری به دلیل وجود زمین‌های کشاورزی در اطراف هسته‌ی اصلی ممکن نبوده و از همین رو، شهر به‌صورت یک شهر موازی در سوی دیگر و روبه‌روی شهر کنونی (که رودخانه آن‌ها را از هم جدا کرده است) شکل گرفته، و در طرح‌های نوین نیز توسعه در همان سمت و در راستای شمال در نظر گرفته شده است.
همچنین، دستاوردهای بررسی نشان می‌دهند که برای توسعه‌ی آینده‌ی شهر، حتا برای جمعیتی سه‌برابر جمعیت کنونی، نیازی به گسترش محدوده‌ی شهری نیست و به دلیل پراکنده بودنِ بافت شهر و ساختمان‌های غالباً یک‌اشکوبه در درون محدوده‌ی شهر، امکان، توان و پتانسیل توسعه در بعد ارتفاعی وجود دارد.
کلیدواژه‌ها :
GIS ، پایش توسعه‌ی شهری ، توسعه‌ی کالبدی ـ فضایی شهر ، شهر ورزنه.
توسعه‌ی کالبدی ـ فضایی شهر ورزنه و ارائه‌ی راهبردهای توسعه‌ی آینده‌ی شهر
پدیدآورندگان :
حسین حاتمی‌نژاد ، طاها ربانی ، ناصر محمدی ورزنه ، صالح اسدی
چکیده :
درک فرآیند توسعه‌ی شهری در برنامه‌ریزی توسعه‌ی شهری و مدیریت توسعه‌ی شهریِ پایدار، نقشی تعیین‌کننده دارد. در پژوهش پیش رو، فرآیند توسعه‌ی کالبدی ـ فضایی شهر ورزنه بررسی شده است و پس از مشخص شدنِ توان‌های نهفته (پتانسیل‌ها) و محدودیت‌های توسعه با به‌کارگیریِ مدل‌های بولین و هم‌پوشانی در GIS، و نیز محاسبه‌ی میزان فضای مورد نیاز برای جمعیتی که در دهه‌های آینده به این شهر افزوده خواهد شد، راهبردهای بهینه برای توسعه‌ی آینده‌ی شهر ارائه شده است.
روش پژوهش، توصیفی ـ تحلیلی بوده و شیوه‌ی گردآوری داده‌ها، اسنادی ـ کتابخانه‌ای است؛ و برای تکمیل داده‌ها و پایش مراحل توسعه، از مطالعات میدانی و مصاحبه با شهروندان نیز بهره‌گیری شده است. دستاوردها و نتایج پژوهش بیانگر این نکته است که توسعه‌ی شهریِ ورزنه در آغاز خودرو و در پیرامون هسته‌ی اصلی شهر به‌صورت دایره‌ای رخ داده است، اما در مراحل پس از آن، توسعه‌ی شهری به دلیل وجود زمین‌های کشاورزی در اطراف هسته‌ی اصلی ممکن نبوده و از همین رو، شهر به‌صورت یک شهر موازی در سوی دیگر و روبه‌روی شهر کنونی (که رودخانه آن‌ها را از هم جدا کرده است) شکل گرفته، و در طرح‌های نوین نیز توسعه در همان سمت و در راستای شمال در نظر گرفته شده است.
همچنین، دستاوردهای بررسی نشان می‌دهند که برای توسعه‌ی آینده‌ی شهر، حتا برای جمعیتی سه‌برابر جمعیت کنونی، نیازی به گسترش محدوده‌ی شهری نیست و به دلیل پراکنده بودنِ بافت شهر و ساختمان‌های غالباً یک‌اشکوبه در درون محدوده‌ی شهر، امکان، توان و پتانسیل توسعه در بعد ارتفاعی وجود دارد.
کلیدواژه‌ها :
GIS ، پایش توسعه‌ی شهری ، توسعه‌ی کالبدی ـ فضایی شهر ، شهر ورزنه.