۱۳۹۳-۶-۵، ۰۳:۳۴ عصر
باز هم کلنگ‌زنی با وجود ۱۲۳ هزار میلیارد تومان راه نیمه‌تمام
چندین سال است که بزرگراه‌ها، آزادراه‌ها و خطوط ریلی زیادی به دلیل کمبود منابع مالی ناتمام مانده‌اند و درحالی که تکمیل شدن آن‌ها به 123 هزار میلیارد تومان اعتبار نیاز دارد، چندی یکبار از گوشه و کناری خبرهای کلنگ‌زنی پروژه‌های جدید به گوش می‌رسد.
به گزارش ایسنا، ساخت ۴۷۰۰ کیلومتر خط آهن، بیش از ۲۰۰۰ کیلومتر آزادراه، ۱۴۰۰ کیلومتر بزرگراه و ۴۵۰ کیلومتر راه اصلی، تنها گوشه‌ای از طرح‌های زیربنایی وزارت راه به حساب می‌آِیند؛ راه‌هایی که یا در مراحل مختلف احداث هستند یا کار مطالعه آن‌ها آغاز شده است.
اتصال این شریان‌های اصلی در کنار طرح و نقشه، به یک عامل اصلی دیگر نیز احتیاج دارد و آن هم بودجه است.
کمبود اعتبارات عمرانی در سال‌های گذشته بسیاری از این راه‌ها را متوقف کرده یا حداقل سرعت کار را کاهش داده است.
تحریم‌ها نیز که از یک سو درآمدهای دولت را با مشکل مواجه کرده و در سال‌های قبل راه عبور فاینانس را نیز بسته تا وزارت راه برای تامین بودجه پروژه‌ها، بیش از هر زمان دیگری در مضیقه قرار گیرد.
هر چند توقف فشارهای مضاعف و فراهم شدن امکان فاینانس دوباره می‌تواند اندک امیدی را در بین پیمانکاران پروژه‌های وزارت راه زنده کند اما همچنان حجم منابع به حدی است که شاید تا مدت‌ها قابل جبران نباشد.
آخوندی، وزیر راه و شهرسازی در آخرین اظهارنظر خود اعلام کرده که ” تکمیل پروژه‌های نیمه‌کاره این وزارتخانه بر اساس قیمت‌های سال ۹۲ حدود ۱۲۳ هزار میلیارد تومان اعتبار نیاز دارد”.
به گفته وی پروژه‌های عمرانی نیمه‌کاره کشور بسیار زیاد هستند و تنگناهای مالی نیز خیلی جدی است.
در واقع ۱۲۳ هزار میلیارد تومان، بودجه‌ای است که تنها برای پروژه‌های فعلی نیاز است و برای تامین آن روش‌های مختلفی باید به کار آید که مشارکت بخش خصوصی و تامین فاینانس جزئی از آن خواهد بود.
با وجود این فشارها که البته در بخشی از راه‌ها به کندی پروژه‌ها نیز انجامیده، طی روزهای گذشته خبرهایی مبنی بر آغاز به کار چند طرح عمرانی جدید منتشر شده است.آزادراه نوکنده – آشخانه مطالعات ساخت آن آغاز و قرار شده به زودی ساخته شود و راه‌آهن فریمان – تربت‌جام تایباد – دوغارون نیز هفته گذشته کلنگ‌زنی شد.پروژه‌هایی که هر چند در صورت تکمیل، نقش بسزایی در کریدور شرق به غرب و ترانزیت به افغانستان ایفا می‌کنند اما از نظر توجیه اقتصادی نمی‌توان چندان راجع به آن‌ها به قطعیت نظر داد.در حالی که پروژه‌های چندین ساله راهی کشور نیمه تمام مانده یا با کندی مراحل آماده سازی را پشت سر می‌گذارند مشخص نیست وقت گذاشتن برای کارهای جدید با چه هدفی انجام شده و آیا پروژه‌های جدید نیز به ۱۲۳ هزار میلیارد تومان قبل اضافه می‌شود یا چیزی شبیه به معجزه قرار است منابع تمام این پروژه‌ها را تامین کند.
به گزارش ایسنا، ساخت ۴۷۰۰ کیلومتر خط آهن، بیش از ۲۰۰۰ کیلومتر آزادراه، ۱۴۰۰ کیلومتر بزرگراه و ۴۵۰ کیلومتر راه اصلی، تنها گوشه‌ای از طرح‌های زیربنایی وزارت راه به حساب می‌آِیند؛ راه‌هایی که یا در مراحل مختلف احداث هستند یا کار مطالعه آن‌ها آغاز شده است.
اتصال این شریان‌های اصلی در کنار طرح و نقشه، به یک عامل اصلی دیگر نیز احتیاج دارد و آن هم بودجه است.
کمبود اعتبارات عمرانی در سال‌های گذشته بسیاری از این راه‌ها را متوقف کرده یا حداقل سرعت کار را کاهش داده است.
تحریم‌ها نیز که از یک سو درآمدهای دولت را با مشکل مواجه کرده و در سال‌های قبل راه عبور فاینانس را نیز بسته تا وزارت راه برای تامین بودجه پروژه‌ها، بیش از هر زمان دیگری در مضیقه قرار گیرد.
هر چند توقف فشارهای مضاعف و فراهم شدن امکان فاینانس دوباره می‌تواند اندک امیدی را در بین پیمانکاران پروژه‌های وزارت راه زنده کند اما همچنان حجم منابع به حدی است که شاید تا مدت‌ها قابل جبران نباشد.
آخوندی، وزیر راه و شهرسازی در آخرین اظهارنظر خود اعلام کرده که ” تکمیل پروژه‌های نیمه‌کاره این وزارتخانه بر اساس قیمت‌های سال ۹۲ حدود ۱۲۳ هزار میلیارد تومان اعتبار نیاز دارد”.
به گفته وی پروژه‌های عمرانی نیمه‌کاره کشور بسیار زیاد هستند و تنگناهای مالی نیز خیلی جدی است.
در واقع ۱۲۳ هزار میلیارد تومان، بودجه‌ای است که تنها برای پروژه‌های فعلی نیاز است و برای تامین آن روش‌های مختلفی باید به کار آید که مشارکت بخش خصوصی و تامین فاینانس جزئی از آن خواهد بود.
با وجود این فشارها که البته در بخشی از راه‌ها به کندی پروژه‌ها نیز انجامیده، طی روزهای گذشته خبرهایی مبنی بر آغاز به کار چند طرح عمرانی جدید منتشر شده است.آزادراه نوکنده – آشخانه مطالعات ساخت آن آغاز و قرار شده به زودی ساخته شود و راه‌آهن فریمان – تربت‌جام تایباد – دوغارون نیز هفته گذشته کلنگ‌زنی شد.پروژه‌هایی که هر چند در صورت تکمیل، نقش بسزایی در کریدور شرق به غرب و ترانزیت به افغانستان ایفا می‌کنند اما از نظر توجیه اقتصادی نمی‌توان چندان راجع به آن‌ها به قطعیت نظر داد.در حالی که پروژه‌های چندین ساله راهی کشور نیمه تمام مانده یا با کندی مراحل آماده سازی را پشت سر می‌گذارند مشخص نیست وقت گذاشتن برای کارهای جدید با چه هدفی انجام شده و آیا پروژه‌های جدید نیز به ۱۲۳ هزار میلیارد تومان قبل اضافه می‌شود یا چیزی شبیه به معجزه قرار است منابع تمام این پروژه‌ها را تامین کند.