۱۳۹۳-۷-۱۴، ۰۹:۱۴ صبح
معماری گروهی ،حلقه مفقوده در آموزش طراحی معماری
نویسندگان:
فرهنگ مظفر ، مهدی خاک زند ، فهیمه چنگیز و لیلا فرشادفر
چکیده:
معماری گروهی موضوعی راهبردی و بحث برانگیز در موفقیت فرایند طراحی معماری امروز محسوب میشود. همان طور که میدانیم؛ گروه فقط به مثابه مجموعهای از افراد عمل نمیکند، بلکه به نحوی از توانمندیهای مجموع افراد فراتر میرود. در اینگونه طراحی، ساختمان، گسترش ذره ذره مشارکت در طراحی است که فراتر از یک تک بنا است و حاوی ارتباطات اجتماعی کلیه افرادی است که درگیر فرایند طراحی بودهاند. بر این اساس شیوه پیشنهادی مقاله مبتنی بر برخورد با معماری گروهی یک امر ضروری است؛ زیرا در طی رشد جوامع و گسترش علم، اجزاء یک گروه با کمک هم میتوانند چرخدندههای ماشین طراحی را حرکت دهند.
هدف این مقاله حرکت در راستای اصول پایه تفکر در طراحی گروهی می باشد. با توجه به چنین رویکردی به بررسی مفهوم گروه و کارگروهی در معماری پرداختهایم تا با شناسایی گامهای طراحی گروهی، در یک طراحی گروهی دانشجویی با دانشجویان همراه شویم ونقاط ضعف و قوت حرکت آنان را در گامهای متفاوت شناسایی کنیم و بر اساس اهمیت این مسأله در عصر حاضر اثرات آموزش در به کارگیری این فعالیت را در دانشجویان بررسی نماییم. در همین راستا و به منظور بررسی تاثیرات آموزش در بالا بردن کیفیت طراحی گروهی در دانشجویان، آزمونی از دانشجویان دانشگاه هنر اصفهان به عمل آمد. این آزمون به صورت برگزاری جلسات اسکیس دو ساعته و تشکیل گروههای پنج نفره و به روش تحقیق آزمون فرض تک متغیری و با توجه به مستقل بودن گروهها و برابری واریانس آنها درتک متغیری) برای گروههای مستقل صورت گرفت. این تستها شامل دو آزمون تست اولیه در - t-student جامعه به شیوه آزمون شرایط عدم آگاهی و آشنایی دانشجویان با کار گروهی انجام شد و سپس تست تکمیلی از دانشجویان مورد نظر به عمل آمد. پس از طی دوره آموزش و تشریح کار گروهی گرفته شد که نتایج این تستها در مقاله حاضر مورد بحث و بررسی قرار گرفته است.
نشریه علمی پژوهشی فناوری آموزش، سال سوم، جلد 3 ، شماره 4 ، تابستان 1388
نویسندگان:
فرهنگ مظفر ، مهدی خاک زند ، فهیمه چنگیز و لیلا فرشادفر
چکیده:
معماری گروهی موضوعی راهبردی و بحث برانگیز در موفقیت فرایند طراحی معماری امروز محسوب میشود. همان طور که میدانیم؛ گروه فقط به مثابه مجموعهای از افراد عمل نمیکند، بلکه به نحوی از توانمندیهای مجموع افراد فراتر میرود. در اینگونه طراحی، ساختمان، گسترش ذره ذره مشارکت در طراحی است که فراتر از یک تک بنا است و حاوی ارتباطات اجتماعی کلیه افرادی است که درگیر فرایند طراحی بودهاند. بر این اساس شیوه پیشنهادی مقاله مبتنی بر برخورد با معماری گروهی یک امر ضروری است؛ زیرا در طی رشد جوامع و گسترش علم، اجزاء یک گروه با کمک هم میتوانند چرخدندههای ماشین طراحی را حرکت دهند.
هدف این مقاله حرکت در راستای اصول پایه تفکر در طراحی گروهی می باشد. با توجه به چنین رویکردی به بررسی مفهوم گروه و کارگروهی در معماری پرداختهایم تا با شناسایی گامهای طراحی گروهی، در یک طراحی گروهی دانشجویی با دانشجویان همراه شویم ونقاط ضعف و قوت حرکت آنان را در گامهای متفاوت شناسایی کنیم و بر اساس اهمیت این مسأله در عصر حاضر اثرات آموزش در به کارگیری این فعالیت را در دانشجویان بررسی نماییم. در همین راستا و به منظور بررسی تاثیرات آموزش در بالا بردن کیفیت طراحی گروهی در دانشجویان، آزمونی از دانشجویان دانشگاه هنر اصفهان به عمل آمد. این آزمون به صورت برگزاری جلسات اسکیس دو ساعته و تشکیل گروههای پنج نفره و به روش تحقیق آزمون فرض تک متغیری و با توجه به مستقل بودن گروهها و برابری واریانس آنها درتک متغیری) برای گروههای مستقل صورت گرفت. این تستها شامل دو آزمون تست اولیه در - t-student جامعه به شیوه آزمون شرایط عدم آگاهی و آشنایی دانشجویان با کار گروهی انجام شد و سپس تست تکمیلی از دانشجویان مورد نظر به عمل آمد. پس از طی دوره آموزش و تشریح کار گروهی گرفته شد که نتایج این تستها در مقاله حاضر مورد بحث و بررسی قرار گرفته است.
نشریه علمی پژوهشی فناوری آموزش، سال سوم، جلد 3 ، شماره 4 ، تابستان 1388