آسیب شناسی مدیریت یکپارچه ی شهری در تهران از منظر سیاست گذاری و تصمیم گیری شهری

غلامرضا كاظميان** 1، سيده زهره ميرعابديني 2

مديريت كيپارچه شهري به معناي اتخاذ یک رویکرد كل نگرانه و طراحي سازوكارهايي جهت پيگيري رو كيرد مذكور در مديريت شهر است. به منظور تحقق يکپارچگي، شناسايي عوامل موثر بر یکپارچگي و تفرق در مديريت شهري ضروري است. در پژوهش حاضر، عوامل موثر بر يکپارچگي مديريت شهري در سطح سیاستگذاری و تصمیم گیری در نمونه موردي شهر تهران با روش كمّي شناسايي شده اند.
يافته هاي مقاله كه محصول جمع آوري نظرات 50 نفر از مديران و كارشناسان نهاد مديريت شهري تهران ( شامل شهرداري و شوراي شهر تهران ) و برخي نهادهاي دولتي/ حكومتي (شامل وزارت كشور، وزارت راه و شهرسازی و مجلس شوراي اسلامي) است، نشان مي دهد كه 3 عامل: 1- تعدد عناصر و کنشگران ذیربط و در نتیجه روابط متفرق ميان سازماني در سیاستگذاری و تصمیم گیری؛ 2- ساختار توزیع قدرت در میان عناصر ذیربط تصمیم گیری و سیاستگذاری و 3- عوامل مرتبط با منابع و ابزار قدرت و حاكميت در موضوع تصمیم گیری و سیاستگذاری شامل قوانين و مقررات موجود شهري، زيرساخت هاي اطلاعاتي و ارتباطي و توانمندی مالی مدیریت شهری از جمله عوامل موثر بر عدم يکپارچگي سیاستگذاری در مديريت شهري هستند كه از اين ميان از نظر بیشتر پاسخ گویان در صورت اصلاح نظام و روابط قدرت ميان بازيگران عرصه شهري، امكان يکپارچگي فرايند سیاستگذاری در مديريت شهر تهران فراهم مي شود.
واژ ه های کلیدی:
مديريت یکپارچه شهري، سياستگذاري شهري، تصمیم گیری شهری، تهران.