۱۳۹۱-۷-۱۶، ۰۵:۲۶ عصر
این از شاخه به شاخه پریدن توی مملکت ما فقط وجود داره.خارج از ایران به این راحتی نیست که شما با خوندن چندتا خلاصه مباحث(حالا اگه اصل کتابا بود خیلی دلم نی سوخت)بیای کنکور یه رشته ای که شاید اتفاقی اسمشو یکی از دوستات بهت گفته امتحان بدی و قبول شی.به نظر من این که لیسانس یه چی بخونی،فوق یه جی دیگه،دکتری یه چی دیگه اصلا هنر نیست.مشکل ماهم از همین جا شروع شده که اگه الان بعضی جاها میگن شهرسازان ویرانگر،اگه یکمی دقت کنن مبیینن که تا جند سال پیش خبری از شهرساز نبود و معماران گلمون این شاهکارهای زیبا و به یاد ماندنی(همون شهرامون میگم)را خلق کردند و بعدش شهرسازا شروع کردن به قول معروف به ماله کشیدن و دست به سر گوش شهرها کشیدن.
شاید این نظرم تا حدودی شبیه مالتوس باشه،ولی به نظرم مالتوس از خیلی شهرسازا بیشتر میفهمید.اینجاست که زلزله می تونه بهترین کمک و به شهرهای ما بکنه،شاید عده ای زیادی کشته بشن،ولی خوبیش این که نسل های بعدی در رفاه و آرامش زندگی می کنن والا ما که حاضریم این از خود گذشتگی و بکنیم.(البته اینم بگم مشروط به این که بازسازی ها مثل شهرها جدید کشورمون و سرعت کار مثل بعضی شهرهای زلزله زده آذربایجان نباشه)
شاید این نظرم تا حدودی شبیه مالتوس باشه،ولی به نظرم مالتوس از خیلی شهرسازا بیشتر میفهمید.اینجاست که زلزله می تونه بهترین کمک و به شهرهای ما بکنه،شاید عده ای زیادی کشته بشن،ولی خوبیش این که نسل های بعدی در رفاه و آرامش زندگی می کنن والا ما که حاضریم این از خود گذشتگی و بکنیم.(البته اینم بگم مشروط به این که بازسازی ها مثل شهرها جدید کشورمون و سرعت کار مثل بعضی شهرهای زلزله زده آذربایجان نباشه)
شهر من,من به تو می اندیشم نه به تنهایی خویش,و از پس شیشه تو را می بینم که گرفتی مرا در بر خویش
