سلام دوستان خوش آمدید منهم از تلاش سرورم مدیر سایت تشکر می کنم و بسیار قدردان زحمات بی پایان ایشان هستم ، از شما دوستان گرامی به خاطر استقبالتون هم ممنونم .
یه سوال ؟
چرا بعداز برپا کردن اسکلت یه ساختمان اسکلت فلزی بر روی سر تیرهای فلزی یه دله حلبی یا به عبارتی یه سطل فلزی می گذار
(۱۳۹۰-۸-۱۱، ۰۲:۳۵ صبح)fatyjo0on نوشته است: (۱۳۹۰-۸-۹، ۱۱:۴۲ عصر)city111 نوشته است: اولین سوال رو من مطرح کنم؟
تاثیر شهرسازی مدرن بر چهره شهر های ایران؟
[font=Arial,sans-serif]شهر تهران در دوره پهلوی اول، تحت تاثیر جریان بین المللی جنبش مدرنیسم قرار گرفت. در واقع انتظام بخشی کالبد شهر به سبک اوژن هوسمان شهردار پاریس در قرن 19 میلادی، الهام بخش شهرهای ایران شد.
از نظر کالبدی در آغاز این دوره، مجموعه شهری تهران در داخل حصار ناصری قرار داشت. در سال 1313 تخریب باروی 13 دروازه ای شهر آغاز شدو در سال 1316 بارو به طور کامل برداشته شد.
در سال 1309 اولین تغییرات شهری به نام نقشه خیابان ها تهیه و تا سال1313 در سطح شهر اجرا شد. طرح های مربوط به شبکه گذر گاهی به تدریج در شهرهای همدان، کرمان،اصفهان، تبریز، شیراز، گرگان، کاشان، سمنان، کرمانشاه، اردبیل، یزد،رشت و بسیاری از شهرهای دیگر تهیه و اجراشد.
معماری برون گرای جدید به تدریج جایگزین معماری درون گرای سنتی شد. یکی از نکات قابل توجه در شهرسازی این دوره، ایجاد وحدت شکلی در طراحی خیابان هایی چون امیریه و چراغ گاز بود.از بناهای شاخص این دوره ساختمان بانک ملی، مدرسه انوشیروان دادگر، تلگرافخانه، عمارت قدیمی شهرداری، ساختمان وزارت امور خارجه، ساختمان دادگستری،موزه ایران باستان،کتابخانه ملی، دانشکده حقوق و باشگاه دانشگاه تهران می باشند که به صورت کلاسیک گرایی احیاگرانه و یا القاطی ساخته شده اند.[/font]
![[تصویر: 312719_197432506994104_141026389301383_4...7596_n.jpg]](http://www.iiiwe.com/file/attachment/article/architecture_qajar_iranian_baroque/312719_197432506994104_141026389301383_456319_296327596_n.jpg)
[font=Arial,sans-serif]
[/font]
بحران معماری مدرن در شهرسازی
ما (معماران ) علاوه بر ساختمان سازی ، سکان دار اصلی شکل گیری فرهنگ یک جامعه هم هستیم.
می دانیم معماران سهم بزرگی در شکل گیری و تعیین محور فرهنگ یک جامعه دارند. همان طور که تغییرات سبک های معماری به تدریج و در طی یک دوره انتقالی انجام گرفته پس سبک جدید ریشه در سبک گذشته داشته و تغییرات در ساختمان سازی به طور ناگهانی نمی باشد.
معماری به عنوان پدیده ای اجتماعی و فرهنگی نشانگر نحوه تفکر و نوع زیست یک ملت است. در هر دوره تاریخی ساختمانها با قانون های خاص آن دوره شکل میگرفته که سلیقه های شخصی نقش چندانی در شکل گیری آن ساختمانها نداشته است و ساختمان ها بیشتر بر اساس نوعی قرینه سازی ، توازن ، نظام ، آهنگ ، ریتم و هارمونی ،تضاد و ابهام و کشش ، نمادگرایی و ترکیب خطوط و سطوح و احجام که به عنوان نوعی ابزار برای معمار بوده شکل گرفته ونمای ساختمان هم بر اساس همان ابزار و عوامل دیگری مانند : مشخص دوره ،سبک ،منطقه و جغرافیا ،اقلیم و فرهنگ مردم مختلف هم دخیل بوده.بطـــــــور کلی می توان گفت : معماری ریشه در فرهنگ هر سرزمین دارد پس معماری هر دوره نکات بارز خود را در آن دوره دارد.
حال اگر بخواهیم درباره معماری ایران و اسلامی صحبت کنیم میتوانیم بگوییم در ایران معماری با تقلید از معماری غربی و اروپایی خصوصا مدرنیزه کردن در نمای ساختمانها هویت اسلامی-ایرانی ما به سرعت جایگزین معماری فرنگی و غربی شده است.
نکته قابل توجه این است که کالبدهای مترو و ساختمان ها با ارتفاع بسیار بلند،و نما کاریه ویترین های مغازه به صورت کاملا مدرن یکی از زمینه های ظهور فرهنگ غربی و اروپایی در ایران را فراهم کرده است.
معماران گذشته درخلق آثار هنری خود از منبع طبیعت ، فرهنگ و مذهب سرچشمه می گرفتند. و این سه رکن را در ساختمانهایشان بسیار اجرا میکردند و همچنین درونگرایی و بسته بودن ساختمانها طوری بوده که با گذشت چند قرن هنوز هم قابل توجه و تعمق بوده است.
با کمی تفکر درمی یابیم که انگیزه اصلی معماران سنتی ایرانی بیان مفاهیم فرهنگی و باورهای دینی مردم بوده و پس می توان گفت تغییرات پی در پی در این نسل هنرا را به مد تبدیل کرده و هنرمند و مفهوم هنر را خالی ازمحتوای فرهنگی جلوه داده است.
هر جامعه خواه ناخواه با بحران فرهنگی خود دچار نوعی از خود بیگانگی می شود ، امروزه هم معماری ایرانی به دلیل همین از خود بیگانگی به تهاجمات فرهنگی غربی مبتلا و سبب شده معماری در ساختمان های ایرانی بیش تر از بیش کم رنگ و کم رنگ تر شود.
تقلید از معماری غربی در ایران به دو شیوه ی آکادمیک که منبع آن در فرانسه و مدرسه معماری « پوزا» پاریس بوده که به معماری نئوکلاسیک یا نئوکلاسیسزم شهرت دارد صورت گرفت.
تخصص معماران در این دوره چنین بوده که با تبعیت از اصول معماری گذشته اروپا (معماری کلاسیک یونان و رم باستان) و همچنین با پایبند بودن به اصول و سنت ها و اشرافیت و عظمت ، شکوه و ایستایی در نظام آلمان و ایتالیا و روس،تبدیل به معماری رسمی و دولتی می شود ، اما در ایران معماری نئو کلاسیک در ساختمان های رسمی به شکل ساده ای آغاز شد .
ساختمان های حجیم که در نما تاثیر ایستایی زیادی را بیان می کرد به عنوان مراکز رسمی و اداری ساخته شد مانند : کاخ دادگستری ، ایستگاه راه آهن ،دانشگاه تهران.
به مرور زمان با تلفیق معماری نئوکلاسیک غربی و معماری پیش از اسلام ، ساختمان های رسمی و اداری با الهام از معماری تخت جمشید و معماری ساسانی ،ساختمان ها و نماهای جدیدی مثل شرکت فرش ایران در خیابان فردوسی و عمارت شهربانی که در نمای آنها ستون های ایرانی با سرستون های تقلیدی از تخت جمشید جایگزین ستون های یونانی شد ، شکل گرفت.
در ایران گروهی از مهندسان جوان با بهره گیری از معماری مدرن و اروپایی به عنوان الگو در ساختمانهایشان ، نماهای جدید و متفاوت با شیوه معمول ایرانی و حتی معماری نئو کلاسیک بنا کردند.
با پیشرفت شهرسازی و افزایش جمعیت و چند برابر شدن نیاز مردم معماری سنتی روز به روز افول داشت تا جایی که افراد غیر متخصص با هدف ترویج هنر معماری با شیوه ها و تکنیک های اشتباه و کاملا غیر حرفه ای دست به خذف مفهوم معماری از هنر و تبدیل معماری به تکنیک فقط ساختمان سازی مبدل ساختند.
«لوکور بوزیه» که از معماران مشهور فرانسوی معاصر در دوران مدرن بود اصول پنج گانه ای مانند مرتفع تر ساختن بنا نسبت به زمين به کمک ستون، بام مسطح و باغ روی بام، پلان آزاد، کاربرد پنجره کشيده و افقی و نمای آزاد و استفاده از سقف کنسول را از اصول معماری مدرن دانست.
کارهای لوکوربوزيه موجب تنوع يافتن احجام ساده مدرن شد. استفاده از مصالح به صورت عريان در شکل گيری بسياری از آثار تاثير گذاشت.که این فرهنگ به سرعت در ایران توسط مهندسین غیر حرفه ای جای گرفت.
البته استفاده از ساختمانها با ارتفاع زیاد و نمای باز آنها امروزه یکی از معزلات ساکنین واحد های مسکونی در ایران است.که این هم نوعی تقلید کورکورانه از معماری اروپایی است البته امروزه در کشورهای توسعه یافته ساختمان های مسکونی با ارتفاع بلند به دلیل مشکلات احتمالی تاسیساتی و امنیت و ... در طبقه های نزدیک به زمین ، واحد های طبقه های بالا طرفدار چندانی ندارد و به تدریج ساختمانها با ارتفاع زیاد جای خود را به ساختمانهای ویلایی و حداکثر سه طبقه داده و این امر در کشور انگلیس به وضوح قابل مشاهده است ، ولی این نکته هنوز در ایران قابل درک نشده است.
آنچه در ايران و برخی از کشورها روی می دهد غالباً به سبب عدم شناخت عميق و تحليلی به شکل نوعی تلقيد است و تجربه نشان داده که از اوايل قرن چهارده شمسی تاکنون در زمينه ی طراحی معماری کمتر موفق به نظريه پردازی و ابداعات اصيلی که به صورت گسترده مورد توجه جامعه حرفه ای قرار گيرد، شده ايم البته اين نکته به اين معنی نيست که در جامعه حرفه ای معماران برجسته و صاحب نظر وجود ندارد.
معمار همان طور که باید ذهن خلاق در یک اثر ساختمانی داشته باشد بلکه به گفته لوکوربوزيه
: باید توان آن را داشته باشد تا با ترکیب اشکال هندسی ،شکلی هدفمند را در پی داشته باشد. اما در سال های 1340 تا 1357 اوج سقوط معماری در ایران بوده چون ساختمان ها بدون هیچ معیار و ظابطه ای فقط در حد بساز و بفروش در ابعاد وسیع و بدون رعایت قوانین فنی و ایستایی ساخته شد.
در سالهایی که معماری کلاسیک جای خود را به معماری مدرن غربی داده دو شیوه معماری در شهر تهران و کلان شهرها بسیار دیده شد : یکی ساخت و سازهای بی رویه معروف به بنایی ساز که در حاشیه شهرها ومناطق در حال توسعه شکل گرفته که هنوز هم قابل مشاهده است و دیگری ساختمانهای معروف به مهندسی ساز که در بالای شهرها یا مراکز شهر و یا در صورت الزام با تخریب بافت تاریخی و یا به قول آنها بافت فرسوده شهر شکل گرفته است.
یکی دیگر از عوامل تاثیر گذار در شهر سازی که نمی توان جزء دو شیوه فوق دسته بندی کرد این است که : در معماری غربی با زیاد شدن خانه ها و افزایش قیمیت ها و رشد قابل توجـــه
اقتصادی در جامعه زمین های نیمه ساخت و نیمه مسکونی در حاشیه شهرها زیاد شده و بیشتر این ساختمان های بدون نماکاری رها شدند و چهره زشتی به شهرها داده اند و اما در داخل شهرها هم مهندسین معمار با تفکر خودشان احجام را ترکیب و تلفیق کرده بدون انکه به عواقب آن بیندیشند شکلی را ساخته اند که نمای ساختمان با ترکیب همین احجام شکل گرفته و شهر را به نمایی بی هویت به نقل از امروزی ها مدرن تبدیل کرده است.
بعد از انقلابی اسلامی به دلیل مبارزه با فرهنگ غربی معماری سنتی شکل جدیدی به خود گرفت و معماری مدرن در دانشکده ها به صورت سطحی خلاصه شد.رفته رفته همان طور که معماری سنتی به شکل فرمالیته دوباره در ایران شکل میگرفت اما در کالبد به دلیل توسعه اقتصادی و اجتماعی عملا درک شهرنشینی سنتی بی مفهوم شد زیرا معماری تابع شرایط محیط خود شکل می گیرد و نیازهای اقتصادی و اجتماعی و اقلیمی و... است که بر شکل معماری تاثیر می گذارد.
تغییرات در این دوره امری غیر طبیعی نبوده ، پس جامعه به سرعت با توجه با نیاز شهرنشینی پیشرفت کرد و معماری «پست مدرنیزم» در ایران شکل گرفت که به معنای معماری بعد از مدرنیسم است و فلسفه آن به ظاهر به مبنای ارزش دادن به فضای زندگی انسان در معماری و شهرسازی است همین امر تنها موضوعی ست که در معماری و شهرسازی مدرن فراموش شده و به قول برخی ازجانب داران این سبک ،معماری مدرن ماشین را به انسان اولویت داده است.
با پيدايش مصالح جديد و تحولات علمی ، معماری معاصر در جهان با بيان وسيع تری به جريان افتاد که همراه خود مفاهيم و مباحث بسيار گوناگون و متنوع انديشه بشری را به همراه آورد.
معماری متداول و مرسوم خشت ، آجر و سنگ که نوعی سکون و بيان شناخته شده ای را در قرون متوالی در پرتو تظاهرات خويش از نوعی معماری سنگين و تا حدودی بسته داشت ، تدريجاً به سوی معماری شفاف ، باز و آشکار متمايل گشت و همراه با گونه ای اتفاقات دنيای جديد لايه های ممتازی از دريافت و ادراک تحولات روز را مطرح کرد و عقل و خرد در کنار تلاش های فنی و تکنولوژيک جديد و پيشرفته ، زمانه ای استثنايی را در عرصه ی معماری باز نمود.
به دنبال این صنعتی شدن روشهایی برای سرعت در ساخت و استفاده از تکنولوژی مدرن و حذف تزئینات دست و پاگیر و از همه مهمتر عملکرد گرایی پیشنهاد شد و معماری مدرن مثل سالهای گذشته به مبارزه با شیوه های معماری سنتی پرداخت. از طرفی دیگر گروهی از معماران پست مدرنیزم هم با الگوبرداری از معماری گذشته در کارهای خود سبکی را در مجلل ساختن کاخها و عمارت ها به وجود اوردند.
اما معماری مدرن در ایران رفته رفته جایگزین معماری سنتی و شیوه های آن شد. معماری نهضت مدرن يا به گونه ای ديگر معماری عصر نوين منشاء گونه ای رشد شد که در جريان آن بسياری از حصارها و محدوديت های تاريخی جای خود را به تعمق ، اکتشاف، ميل به پيشرفت و آگاهی داده است.
شهرها در این شیوه کاملا از ساده سازی به معماری مدرن تغییر کرده و پیروی از مد و مدپرستی که از 35 سال گذشته تا کنون بوده و 10 سال اخیر رشد چشمگیری داشته پیشرفت کرد. استفاده از متریال های جدید و صنعتی و آجرهای نمای سه سانتی در نماکاری با بهره گیری از فرهنگ مد اروپایی رونق گرفت.
همان طوریکه می دانیم شهر به عنوان ارگانیسم پیچیده زنده رشد میکند و دائما در حال تحول و دگرگونی است و مکانیست که تجارب انسانی را شکل داده و نقش قاطعی در تامین رفاه و سلامت و آسایش ساکنان خود دارد.اما در سال های اخیر شهرهای ما به دلیل فرو رفتن در سیلاب مد و مدگرایی مکان های نامناسبی برای زندگی انسانها شدند و هر نوع آشفتگی چه درونی چه بیرونی برای انسان غیر قابل تحمل است. این نارضایتی همواره در طول تاریخ حیات شهرها وجود داشته است.
البته نباید از این نکته غافل شد که شهرسازی ما امروزه محصولی است از ایده ها ، تفکرات و تجربیات و اقداماتی که در طول تاریخ بشر توسط سبک های مختلف حاصل آمده است.
جوهر معماری و شهر سازی سنتی ساخت مفید ، زیبا و با دوام ساختمان ها و خیابان ها و میادین ، محله ها و شهرها و شهرستان ها می باشد.
یکی از دلایل قبول معماری مدرن در کشورهای توسعه یافته این بوده: که آنها معماری را بصورت مفهومی درک کرده و بعد در قالب شکل ساختمان و معماری در معرض دید قرار داده اند ، اما متاسفانه در ایران به دلیل تقلید کورکورانه توسط معماران غیر حرفه ای ساختمان سازی بدون در نظر گرفتن مبانی و مفاهیم و درک عمق معماری شکل گرفته و نظام شهرسازی کشور دچاررا نوعی بهم ریختگی شهری و آشوب فضایی شده است.
مبانی فکری معماری غرب مبحث ثابت و قطعی نیستند و در هر دوره ای اصول دوره گذشته نقد و يا نفی شده است، ولی بايد توجه داشت که مزيت آشنايی با آنها آشکار شدن تفکرات در ورای اشکال زيبا است.
اما مشکل امروزه در ایران باعث شده معماری به عنوان محور اصلی فرهنگ اسلامی ، خود دچار تهاجمات غربی و بیگانه شده و تا زمانیکه ما ارزش هنر و معماری ،خصوصا معماری گذشته را درک نکنیم نمی توانیم متقابلا" فرهنگ سازی مطابق با ملیت ایرانی-اسلامی خود داشته باشیم . راهکارهای پیشنهادی برای حل این معضل ریشه یابی و فرهنگ سازی است که اول باید از دانشجویان در دانشکده معماری آغاز شود زیرا آنها می توانند به عنوان معماران آینده نقش بسزایی در چگونگی شکل گیری شهر های نو را داشته باشند که نخستین و مهم ترین قدم در زمینه شناخت ارزش واقعی معماری است.
بنابراین :
در ایران شهرنشینی در سال های اخیر رشد قابل توجهی داشته و همچنان قابل گسترش است و همچنین رشد سریع جمعیت و گرایش مردم از روستا نشینی به شهرنشینی ، تقاضای زیادی را برای تهیه مسکن ایجاد کرده و درپی آن ارگان های مربوطه برای پاسگویی به این وضع با ایجاد وضعیت نامطلوب بی مسکنی ، بد مسکنی و تنگ مسکنی را در شهرها و حتی خود ساکنین ایجاد کرده است.
متاسفانه وزارت مسکن و شهرسازی به عنوان رکن سیاست گذار معماری در برنامه ریزی و شهرداری هم به عنوان بزرگترین ناظر بر اجرای آن کوتاهی کرده اند و باعث شده اند مشکلات اقتصادی و اجتماعی مردم بر روی فرهنگ و ارزش معماری تاثیر گذاشته و معماری را به نوعی دوگانگی که نتیجه آن بی هویتی قومی و خودکشی فرهنگی ست مبدل سازند.
در این ساخت و ساز های پرشتاب نیاز به بررسی طرح های ارائه شده توسط سازمان های مذکور در صدور پروانه و نظارت بر اجرای کار امری ضروری می باشد.
البته ، با الگو گرفتن از معماری گذشته و تلفیق آن با معماری مدرن امروزی می توان طرح بناهای اطراف از لحاظ کیفیت طرح معماری ، نمای ساختمان ، تناسب حجم آن با ساختمانهای اطراف ، زیبایی طرح ومصالح مورد استفاده به بالا بردن نماهای شهری کمک کنینم.
پس با در نظر گرفتن موارد فوق توسط شهرداری به عنوان ناظر می توانیم در بالا بردن سطح کیفیت ساختمان ها و زیبا سازی نماها و کمرنگ شدن فرهنگ مدرن و غربی در کشور اسلامی خود شاهد باشیم .
زندگی بافتن یک قالی است نه همان نقش و نگاری که دلت میخواهد نقشه را اوست که تعیین کرده تو در این بین فقط می بافی نقشه را خوب ببین نکند آخر کار قالی زندگیت را نخرند
