مزایا و معایب انتقال پایتخت

سلام و خسته نباشيد
هرچند اين مبحث تقريبا قديمي شده و بحث هم در موردش زياده ....ولي لازمه اين نكته مطرح بشه كه ....انتقال پايتخت با حرف امكان پذير نيست .......از چند سال پيش فقط حرف انتقال پايتخت داره زده ميشه و حتي مركز تحقيقات مسكن و شهرسازي هم در اين زمينه حرف هاي خوبي زده بود ...ولي به عمل كه ميرسه دقيقا ميشه مثل طرح هاي ديگه .....متاسفانه به نظر من انتقال پايتخت هيچ وقت انجام نخواهد شد مگه اينكه شاهد بروز يك فاجعه در شهر تهران باشيم ...تا شايد يكم مسئولين رو به فكر بياره و يه تصميم جدي بگيرن ........
اگه تجربه پايتخت در ديگر كشورهاي جهان رو بخونيد متوجه ميشيد من چي مي گم،‌مثلا تجربه انتقال پايتخت در كشور بزيل رو براتون ميذارم .....بخونيد:::
از هر گوشه شهر برازیلیا (پايتخت جديد برزيل) که عبور می کنی نامی از دکتر ژوسیلینیو کوبیشک به چشم می خورد، اورولوژیستی که قبای ریاست جمهوری بر تن کرد و در مدت 5 سال دولتش جسارتی به خرج داد که کمتر کسی در آن دوران می توانست آن را تصور کند. اکنون سال ها است، موزه ای در مرکز شهر بنا شده که نام این رییس جمهور را بر آن نهاده اند.
و اما شروع ماجرا به ماه های پیش از مبارزات انتخاباتی برای کسب کرسی ریاست جمهوری برزیل در سال 1955 برمی گردد. در آن زمان خبرنگاری از کوبیشک - که در آن زمان فرماندار ایالت «مینا ژرایز» بود - می پرسد: «شما پیش تر گفته بودید چنانچه به ریاست جمهوری برسید، پایتخت را از ریو دو ژانیرو به شهر دیگری منتقل می کنید، آیا همچنان بر گفته خود پافشاری می کنید؟» که وی پاسخ می دهد «اگر رییس جمهور شوم، چنین کاری را به انجام خواهم رساند.» این گفته وی در همان ایام با انتقاد و بعضا تمسخر برخی از افراد کنگره مواجه می شود. این در حالی بود که طرح اولیه انتقال پایتخت برزيل در سال 1879 ارائه شده بود. با این حال کسی به استقبال از چنین طرحی نمی رفت.
مسوول موزه (JK ژوسیلینیو کوبیشک) با حوصله تمام، به سوالات خبرنگار دنياي اقتصاد پاسخ می دهد و همزمان از او دعوت می کند از نمایشگاه عکس در اين موزه نیز دیدن کند. در طبقه دوم موزه، عکسی از JK به نمایش درآمده که وی بر روی علفزاری ایستاده که 5 سال بعد پایتخت جدید کشور می شود. دشت وسیعی که تا كيلومترها، نشانی از سکنه در آن نیست.
او سرانجام در انتخابات به عنوان نماینده حزب سوسیال دموکرات به ریاست جمهوری برزیل می رسد. طرح انتقال پایتخت نیز در 18 آوریل 1956 به تصویب کنگره می رسد و به صورت قانون در می آید. آن زمان تنها یک خانواده چادرنشین در حومه شهر ساکن بود؛ اما کوبیشک در کمتر از دو هفته خانه کانکسی خود را در آن جا بنا می کند و از اکتبر 1956 برنامه ساخت جاده ها و ساختمان های شهر آغاز می شود. در ابتدا 26 شرکت، متقاضی طراحي نقشه معماري و ساخت شهر می شوند که در نهایت شخصی به نام «لوسیا کاستا»، رییس یک شرکت مهندسی برنده مناقصه می شود. سپس شخص دیگری به نام «اسکار نی میر» به عنوان سازنده، برنده می شود. مهندسی که هنوز در قید حیات است و لقب معمار اصلی شهر برازیلیا را با خود دارد. وی ساخت احجام ناودیسی و تاقدیسی اطراف کنگره و ساختمان ریاست جمهوری را بر عهده می گیرد. اکنون پس از نزدیک به 50 سال چنانچه قرار باشد تغییری در شهر داده شود با نظر؛ مستقیم «اسکار نی میر» آن کار صورت می پذیرد طوری که دور برگردان های جدید پایتخت که در سال های اخیر ساخته شده پس از تایید وی به اجرا درآمده است.
کار احداث پايتخت جديد برزيل ابتدا با 2500 نیروی کار آغاز مي شود که در سال سوم به 65 هزار نفر می رسد. مسوول موزه درباره تامين آب و برق پروژه پاسخ مي دهد: برق از سد ایالت شمالی به نام «مینا ژرایز» و آب نیز از ایالت جنوب برازیلیا به نام «گویایز» تامین می شود. از سوی دیگر بودجه ای که برای ساخت پایتخت جدید در کنگره تصویب شد معادل 3/2درصد تولید ناخالص داخلی برزیل در آن زمان بود.
در آن ایام ریل عبوری آن منطقه، تنها دسترسی شهر به امکانات حمل و نقل به شمار می آمد که بخش اعظم پشتیبانی بر دوش آن قرار داشت. البته در آن روزها به سبب همواری منطقه فرودگاهی نیز برای هواپیماهای کوچک ساخته می شود.
سرانجام در سال چهارم پروژه و در روز 21 آوریل 1960 جشن افتتاحیه پایتخت در شور و هیجان خاصی برگزار می شود. نخستین بنا هایی که در آن زمان افتتاح می شود، کلیسای محله 308 و بعد کاخ آلوورادا ( Alvorada )- ریاست جمهوری - است. نکته قابل توجه نیز آن است که وی میان سازندگان، کورس اتمام پروژه به راه انداخت و به آنان اعلام کرد، نخستين سفارتخانه را شخصا افتتاح می کند و آن سفارتخانه ای که توسط وی گشایش يافت، همانا سفارت ایران بود.
وی در حاشیه پایتخت دو رودخانه مصنوعی اما زیبا تعبیه می کند که به شکل بال های گشوده یک پرنده می ماند. هر چند برخی می گویند دو سوی دریاچه با پیکره شهر شکل صلیب را نمایان می کنند. از مسوول موزه وقتي درباره اينكه برخی معتقدند طراحی شهر توسط یک آلمانی صورت گرفته سوال مي شود؛ روی خوشی به این سوال نشان نمی دهد و می گوید : این شایعات اصلاحیح نیست؛ ایده اولیه نیز توسط برزیلی ها طرح شده است. گفته می شود در حالی که ژوسیلینیو کوبیشک در نظر داشت سمت و سوی شهر را برای مسوولان تشریح کند، دو دست خود را به طرفین باز کرد که این حرکت، شکل صلیب یا دو بال هواپیما را در ذهن طراح تداعی می کند و همان تصویر، ایده نخستین پایتخت را رقم می زند.
یک سال پس از آن، دوره ریاست جمهوری جی.کی به اتمام رسيد؛ اگرچه پس از آن سه سال نیز سناتور ایالت گویایز شد. هرچند بانی انتقال پایتخت در سال 1964 از سوی حکومت دیکتاتوری - نظامی «ژانیو کوادروز» و پس از آن «ارنستو گایز» تحت تعقیب قرار داده می شود؛ طوری که قهرمان ملی برزیل به مدت 3 سال مجبور به گریز به خارج کشور می شود. وی سرانجام تنها چند ماه پس از بازگشت به کشورش در 22 آگوست 1976 در سانحه رانندگی در مسیر ریو دوژانیرو به برازیلیا جان خود را از دست می دهد.
ژوسیلینیو کوبیشک اگرچه امروز در میان مردم خود حضور ندارد، اما برزیلی ها به پاسداشت خدمات وی روز 21 آوریل را جشن می گیرند که در آن تمام شخصیت های عالی کشور از جمله رییس جمهور، سناتور ها، ژنرال ها و... حضور دارند. مردم برزیل می گویند ما از شخصیتی تقدیر می کنیم که طرح 75سال بایگانی شده را تنها در مدت 5 سال به واقعیت تبدیل کرد.