۱۳۹۰-۲-۸، ۰۶:۰۹ عصر
این روزها تقریبا همه چیز روی مد پیش میرود حتي نمای ساختمانها. در گذشته نوع معماری و نمای بناها تابعی بوده است از نوع فرهنگ و زندگی اجتماعی و شرایط آب و هوایی یک منطقه. اما امروز آنها که پول بیشتری دارند ساختمانهای خود را بر اساس آخرین ژورنالهای معماری سفارش میدهند و نمای ساختمان خود را نیز از روی عکسهای رنگی همین ژورنالها انتخاب میکنند.
یکی از مدهایی که امروز در شهر كرمان رايج شده است و بیشتر در نمای ساختمانها استفاده میشود به کارگیری آلومینیوم در ساخت نماهاست.
از هر گوشهی شهر که عبور میکنید حداقل یکی دو نمای طوسی رنگ جلب توجه میکند که بیننده را به یاد شهرهای بزرگ ينگه دنیا میانداز تا شهري کویری مثل کرمان.
مهندس حمید جلالینژاد،يكي از دیگر مهندسان معماری و شهرسازی در کرمان عقیده جالبی دارد و آن اینکه در همهی زمینهها حتی در ساخت نماهای ساختمانها اینکه مخاطب چقدر هنر دوست باشد مهم است. در واقع هر فرد در منظر شهر تاثیر دارد.
او مشکل نماهای نازیبا در سطح شهر را کم شدن ارتباط مردم با طبیعت میداند و البته اینکه شهر در دست شهرسازان نیست.
جلالی درخصوص استفاده از نماهای آلومینیومی میگوید: «نميتوان گفت نمای آلومینیومی نباشد، استفاده از این ماده صنعتی مانند یک موجی است که میآید و میرود همانطور که موج استفاده از نماهای شیشهای فروکش کرد. این موج در تمام دنیا میآید مهم این است که مهندسان معمار ما چه تاثیری روی آن بگذارند.»
وی تاکید میکند: «امروز ما درمعماری بیشتر دنبال تجدد هستیم تا تمدن. نمایی را که میتوان با سنگ و خشت حتی زیباتر ساخت باآلومینیوم میسازیم، اجرای اینگونه نماها تابعیت ما را هم نشان نمیدهد.»
جلالی خاطر نشان میکند:« در حال حاضر استفاده از نمای آلومینیومی سر جای خودش نیست به عنوان مثال محله "ته باغ لله را ببینید، وقتی انتهای این کوچه تاریخی ساختماني با نماي آلومینیومی ساخته میشود در واقع بخشی از هویت شهر از بین میرود. او به یک نکتهی دیگر اشاره میکند که ساختمانهای ما اکثرا کپیبرداری از ژورنالهای معماری هستند و جای تاسف دارد که امروز حتی در دانشگاهها نیز معماری ژورنالیستی تدریس میشود.»
در نهایت جلالی در خصوص ساخت نماهای آلومینیومی میگوید:«علم در حال پیشرفت است و ما نمیتوانیم جلوی آن را بگیریم. اما من به شخصه استفاده از نماهای آلومینیومی را به دو جهت توصیه نمیکنم. اول اینکه پول نفت بابت آن را مملکت خارج میشود و از طرفی بخشی از ذخایر معدنی صرف نماسازی میشوند و در حالیکه میتواند صرف تولیدات مهم دیگری شوند.»
يكي ديگر از مهندسان معماري و شهرسازي كرمان به استفادهي نامناسب از مصالح در ساخت نماها اشاره میکند و بهعنوان نمونه میگوید: «متاسفانه نماهای آلومینیومی در شهر کرمان رواج پیدا کرده بیشتر به یک مد تبدیل شده است و باید به آن بهصورت یک مشکل فرهنگی نگاه کرد این مد قطعا اعتبار چندانی هم نخواهد داشت.»
مهندس مجيدرفعتی تاکید میکند: «آلومینیوم میتواند بهطور موضعی در جاهایی به کار گرفته شود اما نباید به مثابه یک متریال اصلی در ساخت نماها استفاده شود. اما متاسفانه امروز در کرمان شاهد هستیم این مادهی صنعتی در ساخت نمای منازل مسکونی یک طبقه نیز استفاده میشود.» او تصریح میکند: «شاید استفاده از آلومینیوم در ساخت نمای یک کارخانه یا پاساژ به جا باشند اما برای یک منزل مسکونی که باید فضایی گرم و صمیمی داشته باشد قطعا مناسب نیست.»
رفعتی به این نکته اشاره میکند که این مادهي صنعتی با اقلیم کرمان سازگاری ندارد و میافزاید: «هر چند که میتوان با استفاده از تکنیکهایی این ماده را با محیط سازگار کرد اما فینفسه چندان با شرایط آبوهوایی کرمان سازگاری ندارد.
این مهندس معماری و شهرسازی تاکید میکند: «استفاده از این مواد به طور انبوه جایگاهی در تاریخ معماری کشور نخواهد داشت و مثل کف روی آب از زمین میرود همانطور که در دههی 50 هم استفاده از مواد پلاستیکی رواج پیدا کرد و امروز هیچ اثری از آن نیست.»
رفعتی به این نکته نیز اشاره ميکند که بین ماده ساختمانی و فرم ساختمان باید نسبتی وجود داشته باشد و از طرفی هر ماده ساختمانی پتانسیلهای خاص خود را دارا است و اگر ما میخواهیم از آلومینیوم استفاده کنیم باید به طور موضعی و در جایگاه خودش از این ماده ساختمانی استفاده کنیم.
اما آیا هیچ نظارتی بر ساخت نماهای ساختمانی وجود دارد؟
رفعتي در این رابطه میگوید: «هرچند که این مهم در دستور کار شهرداری قرار دارد اما فعلا نظارتی در این زمینه اعمال نميشود.»
وي تصریح میکند: «ما دو تجربهي ناگوار زلزله بم و زرند را پشت سر گذاشتهایم و این باعث شده مسوولین شهرداری یا سازمان مسکن به عنوان ناظران کیفی در این مقوله با یک نگاه یک سویه به امر ساخت وساز بنگرند و بیشتر مقاوم سازی را مد نظر داشته باشند تا زیبا سازی.»
او تصریح میکند: «هر چند که مقاوم سازی اهمیت بسیار زیادی دارد و استان کرمان هم بهای سنگینی بابت عدم توجه به آن در زلزلههای اخیر پرداخت کرده است اما باید توجه داشت که عدم توجه به زیباسازی نیز پیامدهای خودش را خواهد داشت.»
رفعتی تاکید میکند: «پیامدهای عدم مقاومسازی سریع خود را نمایان میکند و امروز ما عواقب کوتاهی در این زمینه را دیدهایم، اما تجربه کوتاهی و سهلانگاری در زیباسازی کند و بطنی صورت میگیرد و در یک پروسه طولانی مدت عمل ميکند و شاید این دلیلی باشد که هماکنون به این مبحث چندان توجهی نمیشود. در واقع چون اضطراری نیست این پرونده روی میز کار مسوولان چندان دیده نميشود در صورتی که مقولهی زیباسازی تاثیرات بنیادی خواهد گذاشت.»
وی بار دیگر بر لزوم نظارت بر ساخت نماهای شهری اشاره میکند و میگوید: «واقعیت این است که شهرداری آنقدر با مسایل گوناگون روبهروست و آنقدر الویتهای متفاوت دارد که بحث زیباشناسی در ردههای پایین اولویتی قرار میگیرد و به نظر میرسد که خود مهندسان معماری و شهرسازی باید نگاه جدیدتری به این مقوله داشته باشند.»
یکی از مدهایی که امروز در شهر كرمان رايج شده است و بیشتر در نمای ساختمانها استفاده میشود به کارگیری آلومینیوم در ساخت نماهاست.
از هر گوشهی شهر که عبور میکنید حداقل یکی دو نمای طوسی رنگ جلب توجه میکند که بیننده را به یاد شهرهای بزرگ ينگه دنیا میانداز تا شهري کویری مثل کرمان.
مهندس حمید جلالینژاد،يكي از دیگر مهندسان معماری و شهرسازی در کرمان عقیده جالبی دارد و آن اینکه در همهی زمینهها حتی در ساخت نماهای ساختمانها اینکه مخاطب چقدر هنر دوست باشد مهم است. در واقع هر فرد در منظر شهر تاثیر دارد.
او مشکل نماهای نازیبا در سطح شهر را کم شدن ارتباط مردم با طبیعت میداند و البته اینکه شهر در دست شهرسازان نیست.
جلالی درخصوص استفاده از نماهای آلومینیومی میگوید: «نميتوان گفت نمای آلومینیومی نباشد، استفاده از این ماده صنعتی مانند یک موجی است که میآید و میرود همانطور که موج استفاده از نماهای شیشهای فروکش کرد. این موج در تمام دنیا میآید مهم این است که مهندسان معمار ما چه تاثیری روی آن بگذارند.»
وی تاکید میکند: «امروز ما درمعماری بیشتر دنبال تجدد هستیم تا تمدن. نمایی را که میتوان با سنگ و خشت حتی زیباتر ساخت باآلومینیوم میسازیم، اجرای اینگونه نماها تابعیت ما را هم نشان نمیدهد.»
جلالی خاطر نشان میکند:« در حال حاضر استفاده از نمای آلومینیومی سر جای خودش نیست به عنوان مثال محله "ته باغ لله را ببینید، وقتی انتهای این کوچه تاریخی ساختماني با نماي آلومینیومی ساخته میشود در واقع بخشی از هویت شهر از بین میرود. او به یک نکتهی دیگر اشاره میکند که ساختمانهای ما اکثرا کپیبرداری از ژورنالهای معماری هستند و جای تاسف دارد که امروز حتی در دانشگاهها نیز معماری ژورنالیستی تدریس میشود.»
در نهایت جلالی در خصوص ساخت نماهای آلومینیومی میگوید:«علم در حال پیشرفت است و ما نمیتوانیم جلوی آن را بگیریم. اما من به شخصه استفاده از نماهای آلومینیومی را به دو جهت توصیه نمیکنم. اول اینکه پول نفت بابت آن را مملکت خارج میشود و از طرفی بخشی از ذخایر معدنی صرف نماسازی میشوند و در حالیکه میتواند صرف تولیدات مهم دیگری شوند.»
يكي ديگر از مهندسان معماري و شهرسازي كرمان به استفادهي نامناسب از مصالح در ساخت نماها اشاره میکند و بهعنوان نمونه میگوید: «متاسفانه نماهای آلومینیومی در شهر کرمان رواج پیدا کرده بیشتر به یک مد تبدیل شده است و باید به آن بهصورت یک مشکل فرهنگی نگاه کرد این مد قطعا اعتبار چندانی هم نخواهد داشت.»
مهندس مجيدرفعتی تاکید میکند: «آلومینیوم میتواند بهطور موضعی در جاهایی به کار گرفته شود اما نباید به مثابه یک متریال اصلی در ساخت نماها استفاده شود. اما متاسفانه امروز در کرمان شاهد هستیم این مادهی صنعتی در ساخت نمای منازل مسکونی یک طبقه نیز استفاده میشود.» او تصریح میکند: «شاید استفاده از آلومینیوم در ساخت نمای یک کارخانه یا پاساژ به جا باشند اما برای یک منزل مسکونی که باید فضایی گرم و صمیمی داشته باشد قطعا مناسب نیست.»
رفعتی به این نکته اشاره میکند که این مادهي صنعتی با اقلیم کرمان سازگاری ندارد و میافزاید: «هر چند که میتوان با استفاده از تکنیکهایی این ماده را با محیط سازگار کرد اما فینفسه چندان با شرایط آبوهوایی کرمان سازگاری ندارد.
این مهندس معماری و شهرسازی تاکید میکند: «استفاده از این مواد به طور انبوه جایگاهی در تاریخ معماری کشور نخواهد داشت و مثل کف روی آب از زمین میرود همانطور که در دههی 50 هم استفاده از مواد پلاستیکی رواج پیدا کرد و امروز هیچ اثری از آن نیست.»
رفعتی به این نکته نیز اشاره ميکند که بین ماده ساختمانی و فرم ساختمان باید نسبتی وجود داشته باشد و از طرفی هر ماده ساختمانی پتانسیلهای خاص خود را دارا است و اگر ما میخواهیم از آلومینیوم استفاده کنیم باید به طور موضعی و در جایگاه خودش از این ماده ساختمانی استفاده کنیم.
اما آیا هیچ نظارتی بر ساخت نماهای ساختمانی وجود دارد؟
رفعتي در این رابطه میگوید: «هرچند که این مهم در دستور کار شهرداری قرار دارد اما فعلا نظارتی در این زمینه اعمال نميشود.»
وي تصریح میکند: «ما دو تجربهي ناگوار زلزله بم و زرند را پشت سر گذاشتهایم و این باعث شده مسوولین شهرداری یا سازمان مسکن به عنوان ناظران کیفی در این مقوله با یک نگاه یک سویه به امر ساخت وساز بنگرند و بیشتر مقاوم سازی را مد نظر داشته باشند تا زیبا سازی.»
او تصریح میکند: «هر چند که مقاوم سازی اهمیت بسیار زیادی دارد و استان کرمان هم بهای سنگینی بابت عدم توجه به آن در زلزلههای اخیر پرداخت کرده است اما باید توجه داشت که عدم توجه به زیباسازی نیز پیامدهای خودش را خواهد داشت.»
رفعتی تاکید میکند: «پیامدهای عدم مقاومسازی سریع خود را نمایان میکند و امروز ما عواقب کوتاهی در این زمینه را دیدهایم، اما تجربه کوتاهی و سهلانگاری در زیباسازی کند و بطنی صورت میگیرد و در یک پروسه طولانی مدت عمل ميکند و شاید این دلیلی باشد که هماکنون به این مبحث چندان توجهی نمیشود. در واقع چون اضطراری نیست این پرونده روی میز کار مسوولان چندان دیده نميشود در صورتی که مقولهی زیباسازی تاثیرات بنیادی خواهد گذاشت.»
وی بار دیگر بر لزوم نظارت بر ساخت نماهای شهری اشاره میکند و میگوید: «واقعیت این است که شهرداری آنقدر با مسایل گوناگون روبهروست و آنقدر الویتهای متفاوت دارد که بحث زیباشناسی در ردههای پایین اولویتی قرار میگیرد و به نظر میرسد که خود مهندسان معماری و شهرسازی باید نگاه جدیدتری به این مقوله داشته باشند.»
منم شهرسازی که می سازمت ، چو ایران جدم کوروش
