۱۳۹۳-۱-۲۹، ۱۲:۰۸ عصر
(۱۳۹۳-۱-۲۹، ۱۱:۵۹ صبح)najme نوشته است: به نظر من در یک شهر پایدار فرصت های اقتصادی و اجتماعی برای ساکنان شهر به صورت برابر وجود داره وهمه ساکنان به نسبت برابر به تسهیلات شهری دسترسی دارند .
این موضوع رو در نمونه های متفاوت شهری بررسی کردم و متاسفانه اغلب شهرها در این مورد دچار ضعف شدید هستند .
فرصت برابر در شهر و جامعه مال نظریه های سوسیالیست دهه 70 هست, هر چند ردپای این نظریه ها در شکل گیری نظریه توسعه پایدار هم هست. اما تاکید پایداری بر مفاهیم برابر کمتر هست.
واقعیت این هست که تاکید توسعه پایدار بر محدودیت منابع هست و محدودیت منابع دقیقا نقطه مقابل دسترسی آزاد و عمومی یا برابر به منایع هست.
در واقع توسعه پایدار میگه با محدود کردن استفاده از منابع طی دوره های زمانی که به گونه ای که امکان بازتولید این منابع باشه, دسترسی برای منابع را در دوره های زمانی متفاوت به صورت برابر ایجاد کنیم. در واقع بعد تعداد افرادی که دسترسی دارن رو کم میکنه و به بعد زمان و مقدار اضافه میکنه!
در مورد بحث اجتماعی و اقتصادی هم برای دسترسی به فرصت ها مفهوم شایستگی مطرح میشه, همگان فرصت کسب شایستگی رو دارن اما فرصت ها به فرد شایسته تر داده میشه! به نوعی محترمانه قانون هر کی قوی تر هست, فقط این بار در عمل نمات دانشگاهی جایگزین , اشرافیت خانوادگی و یا اشرافیت سرمایه داری میشه.
این دید اجتماعی هم به شدت مورد نقد من هست, اما واقعیت این هست زمانی که فرصت برابر به عموم داده بشه فرصت به تهدید بدل میشه, نقد های مکتب اطریش به اقتصاد های سوسیال رو مطالعه کنید.
همینطور مشکلات در اجرای مفهوم کمونیسم.
